ماڻهو مِٺا هزارين هت بي حساب آهن
ڪنهن کي نه جي رنجائن سي لاجواب آهن
قابو ڪري وٺي ڪو، سو عشق جو اثر آ
ديدار ديد وچ ۾ ڪهڙا حجاب آهن
ماحول جو اثر آ، رهڻو پوي اڪيلو
ڪوئي چوي نه ڪنهن کي ماڻهو خراب آهن
الفت ڪري ڏٺي سون محبت سچي ڪٿي آ
چهرن مٿان به ڪوڙا پاتل نقاب آهن
ساري حيات گذري، هُن تي نه ڪو اثر ٿيو
هُن وٽ سوال آهن، مون وٽ جواب آهن
آهي جهان فاني، آ عارضي حياتي
همدم رُسِي وڃي جي ڪيڏا عذاب آهن
صورت ڪري ٿي ڳالهيون، ظاهر زِبانَ چُپُ آ
پڙهه ”زاهده“ اکين کي اکيون ڪتاب آهن.