پرين! خط به توکي لکڻ کان ڊڄان ٿي
اکر نانگ ٿيندا ڏنگڻ کان ڊڄان ٿي
۽ نالو ته هر هر لِکي لِکُ نه منهنجو
لکيل ڪو ڏسي جي، ڏسڻ کان ڊڄان ٿي
عِطرَ ۽ ڇَلي کي لڪائي رکيو آ
سي تحفا به تنهنجا چوڻ کان ڊڄان ٿي
نه پاڇو اکين ۾ ڏِسي ڪوبه تنهنجو
اکيون آرسي ۾ کڻڻ کان ڊڄان ٿي
ڪيان ٿي رُڳو مان ته سينگار تولهءِ
سِوا تو ته سُرخي هڻڻ کان ڊڄان ٿي
زمانو رکي ٿو قهر جي نظر هت
مٺا! مان اڪيلي ملڻ کان ڊڄان ٿي
عمر ”زاهده“ ساٿ ڏيندي به ڪيسين
پَري پيار تنهنجو ٿيڻ کان ڊڄان ٿي