زندگي جو سفر ڄڻ هئي ڪا خطا
التجا آ اِها، زندگي ڪر وفا
ڇو نه ڪشتي رَسي، ساحلن تي اڃا
وقت آخر ڏئي آ ويو ڪا دغا
واعدا نيٺ دل تان ڌتاري ويو
سنگدل عشق اهڙي ڏئي ويو سزا
زور طوفان اهڙو تماشو ڪيو
سڀ سهارا کسي اڄ ڪري ٿو فنا
واهه جا هي وڇوڙا حبيبن ڏنا
شمع محفل مٿان دل اڃا آ فدا
ڏور منزل اڃا ڏور آ ساقيا
هي نشو آ لٿو ڪونه، آهي اڃا
”زاهده“ پيچرا زندگيء جا ڏنگا
ڪانه منزل ملي ڪونه آ آشيا