ڌرتيءَ جي پيڙَههَ
اڄ ڌرتي ماءُ ڏَڪي آهي
ڇاتي هن جي سُڪي آهي
پنهنجا ٻچڙا پاڻ جهٽي وئي
لاشن جا ڍير پاڻ ڦڪي وئي
ڀيڻن کان ڀائر کسجي ويا
مائن کان ٻچڙا وڇڙي ويا
اڄ پيءُ ڏنو آ پٽ کي ڪلهو
ڏس! ڪير ٿيو آ ڀرجهلو!
کلندڙ ڪُڏندڙ شهر ڊهي ويا
مُردن جا ابنوهه لڳي ويا
ڪو ڪفن بنا ڪو ڪفن ۾ ويڙهيل
ريهون.. ڪيهون.. آهه وَ زاري
ڪنهن نه ٻُڌيون... ڪنهن نه سُڻيون
کن پل ۾ خاموشي ٿي وئي
راڪاس جي اهڙي ڦوڪ اچي وئي
آباد شهر اڄ کنڊر ٿي ويا
تاريخ جو هڪڙو حصو ٿي ويا
ڪالهه رات جي جيون جاڳن پيا
اڄ ابدي ننڊ ۾ ڦاسي پيا
هي منظر دل کي جهوري ويا
ڪن نسلن کي ڄڻ ڪوري ويا
8 آڪٽوبر 2005ع تي پاڪستان ۾هڪ وڏو زلزلو آيو جنهن جو Magmitude 7.9 هو جنهن ۾ مظفرآباد، بالاڪوٽ، اسلام آباد ڪشمير ڌُڏي ويا. T.V تي تمام دل ڏاريندڙ منظر ڏٺم، جيڪي شايد تان عمر وساري نه سگهان. اُهي منظر لفظن ۾ اوتيا اٿم.