ٿئي جيون فِڪر کان ڏور، مٺڙا گڏ گذارين جي
نه غم ويجهو اچي سگهندا، حياتي ڀر نڀائين جي
ٻُڌائي ڪين سگهنداسين، زخم دل جا هتي جانان!
ملي ويندي خوشي ٻيڻي، سڄڻ دل ۾ رهائين جي
هَلي ايندو عشق وارو، نئون موسم خمارن ۾
محبت جي سُرورن سان نظر پنهنجي مِلائين جي
وري ملبو قيامت ۾، اهو آهي وچن توسان
ڪري پنهنجو اسان کي، حال پنهنجو تون ٻڌائين جي
وڇوڙا ٿا هتي مارين، ڏئي ڪو دانُ وڃ اهڙو
محبت ۾ اثر آهي، مرڻ کان تون بچائين جي
اُڀا سڀ ڳاٽ پنهنجن جا، سهارا سوچ کان اونچا
زمانا ڇا ڪجي، گَسُ ”زاهده“ کي تون ٻُڌائين جي