غم خاص آ محبت شب روز ٿي رُئاري
سا عشق جي تڙپ آ ٿي ننڊ مان اُٿاري
محبت ڪئي اسان ڇو، بيدرد بي قدر سان
ساٿي هجي ڪو اهڙو جو زندگي سنواري
احساس ڪونه آهي هن سنگدل صنم کي
جيون ويو اجايو ڪنهن خار جي سَهاري
دردِ جدائي ماري ڄڻ ڄار ۾ شڪاري
بعدِ فنا رهيو ڇا هربار ٿو ڌُتاري
نامِ خدا کپي ٿي هڪ ديد بس صنم جي
ڏي زندگي اي جانان جيون نئون جياري
سينگار عطر ڪهڙا دردن وڌو آ جهوري
گهائي وڌو وڇوڙن دلجاءِ ڪو ڏياري
دل قيد ۾ رهڻ جي آهي ڪئي خواهش
جيئن گل به قيد ٿي هت ٿو خار سان گذاري
آ ”زاهده“ هتي سڀ تقدير جو تماشو
ڪٿ موت رقص ۾ آ ڪٿ زندگي پڪاري