ڪوءِ ڳنڍيندڙ ھوءِ (ڪھاڻيون)

اھا واقعي حقيقت آھي ته ھر شخص ڪھاڻي آ، ھر شخص جي چوڌاري انيڪ ڪھاڻيون گھُمنديون ڦِرنديون رھن ٿيون. ھر شخص پنهنجي اندر ۾ موجود ڪھاڻين سميت سماج ۾ موجود ڪھاڻين بابت سوچڻ ۽ ٻُڌائڻ بغير رھي نٿو سگھي. ڪھاڻيون سماجي اٿل پٿل جون عڪاس ھونديون آھن. سو انهن ماڻهن ۾ به وري ليکڪ طبقو وڌيڪ حساس ھجڻ ڪري انهن درد ڪٿائن، پيڙائن توڙي خوبصورت احساسن کي لفظن جو روپ ڏئي تاريخ جو حصو بڻائي ٿا ڇڏين. مون ھن وقت ھڪ اھڙو ئي ڪھاڻين جو ڪتاب پڙھي مڪمل ڪيو آھي، جنهن جو ليکڪ به بيحد حساس آھي. ڇو ته اھو سڀ ڪجهه سندس ڪھاڻين پڙھڻ سان محسوس ڪري سگهجي ٿو. مان دوستن سان ھن وقت ھوش محمد ڀٽي جي لکيل ڪھاڻين جو ذڪر ڪرڻ ٿو چاھيان. جيڪي ”ڪوءِ ڳنڍيندڙ ھوءِ“ جي نالي سان ڪتابي صورت ۾ مُرڪ پبليڪيشن پاران شايع ڪيون ويون آھن. ھن ڪتاب ۾ ڪُل 17 ڪھاڻيون موجود آھن. جيڪي پڙهڻ سان اھو معلوم ٿئي ٿو ته ليکڪ کي سنڌ سان عشق آھي. ھو پنهنجي ڪھاڻين ۾ سنڌ جي قديم ماڳن، سنڌ جي شينهن درياءَ، سنڌ جي سياست، سنڌ جي شھرن، سنڌ جي ڳوٺن، سنڌ جي وسيلن ۽ سنڌ جي يونيورسٽين سميت مختلف موضوعن جو ذڪر ڪري ٿو، جن جو محور سنڌ آھي.
ھن ڪتاب ۾ ”مُوڙو“ نالي سان موجود ڪھاڻي ۾ بظاهر ته يونيورسٽيءَ ۾ پڙھندڙ شاگردن جي پيار جو ذڪر ملي ٿو پر ليکڪ ھن ڪھاڻي ذريعي يونيورسٽين جي ماحول، نوجوانن جي نفسيات ۽ شاگرد سياست جو به ذڪر ڪري ويو آھي.
ڪتاب جي ٽائٽل ڪھاڻي ۾ ليکڪ انهن دوستن کي ڏوراپو ڏيندي نظر اچي ٿو جن جي سياست جو نظريو به ھڪ، سندن ٻولي ۽ ڪلچر به ھڪ ۽ سندن رھبر به ھڪ ھجڻ باوجود به ھو الڳ الڳ ڇو آھن؟ جيڪو ھڪ وڏو سوال آهي.
”امن جو خواب“ ڪھاڻي ۾ اھو ذڪر ملي ٿو ته ڪھڙي طرح انسانن ۾ نفرتون پکيڙي، ويڇا وڌائي سندن وچ ۾ سرحدون وڇايون ويون آھن.
”پنهنجو ديش اوپرا ماڻهو“ ڪھاڻي ۾ اسان کي احساس ڏياريو ويو آهي ته اسان جا شھر ڪھڙي طرح اسان لاءِ اوپرا ٿيندا وڃن ۽ اسان پنهنجي ڌرتي تان ڌڪاربا پيا وڃون.
”دادلو درياھ“ ڪھاڻي سنڌو جي درد ڪٿا آھي. جيڪا پڙهڻ سان اھو احساس شدت سان جنم وٺي ٿو ته اسان جي سنڌو کي سُڪائي اسان جي زندگي تنگ ڪئي وئي آھي. جنهن سان اسان معيشت سميت سڀ ڪجهه تباهه ٿي ويو آھي.
ھن ڪتاب ۾ ڪامريڊن جو به ذڪر ملي ٿو جيڪي سکڻن نعرن پويان پنھنجيون عمريون لٽائي ٿا ڇڏين.
ڪتاب ۾ ”مھين جي ماڻهو“ جو به ذڪر ملي ٿو ته معصوم ٻار جي معصوم خواھشن جو به ذڪر ملي ٿو. سنڌ جي شھرن جي ڳالهه آهي ته سنڌ جي ڳوٺن جي پچار به نج عوامي انداز ۾ ملي ٿي.
ليکڪ بابت راين ۾ فليپس تي عباس ڪوريجي ۽ شبير لاکي جا رايا شامل آھن. ڊاڪٽر تھمينه مفتي جو رايو به شامل آھي.
ليکڪ بابت نامياري ليکڪ پير عبيد راشدي جو ”ھوش ڪر ھنجھڙا يار“ جي عنوان سان به ھڪ بھترين ليک ھن ڪتاب جو حصو آهي. جنهن ۾ راشدي صاحب لکي ٿو ته ”ھوش محمد ڀٽي ڄامشوري ۾ پڙھيو، ھن جي من ۾ ڪنهن جي ذلف جي خوشبوءِ آھي يا ڄامشوري جي پٿرن جھڙي پراسرايت پر علي بابا جي ڳالهه وانگر کيس مضبوط ۽ ارڏو ٿيڻو پوندو.“
ڪتاب جو بئڪ ٽائٽل منظور ڪوھيار جو لکيل آھي. جڏهن ته ھن ڪتاب جو مھاڳ ناليواري اديب مدد علي سنڌي جو لکيل آھي. جنهن ۾ ھو لکي ٿو ته ”ھن ڪتاب جون سموريون ڪھاڻيون مختلف موضوعن تي آھن. ليکڪ جي پنهنجي ذاتي آبزرويشن جو مثال آھن. انهن ڪھاڻين کي پڙھندي محسوس ٿئي ٿو ته اسان جا نوجوان ڪھاڻيڪار جيڪڏهن لکڻ سان گڏ مطالعي کي به جاري رکندا ايندا ته ايندڙ مستقبل ۾ سنڌي ڪھاڻي جو عروج اڃا به وڌندو. شابس ھجي سنڌ جي نوجوان ڪھاڻيڪارن کي جيڪي دل سان لکن به پيا ۽ نور نچوئين ٿا ۽ پنهنجي ھڙان وڙان ڏيو پنھنجا ڪتاب به ڇپرائين ٿا. اھڙو مثال ٻين ٻولين ۾ تمام گھٽ آھي. ھن جذبي جي جيتري تعريف ڪجي اھا گھٽ آھي.“

**