غ
ڀاڄائي: ڀاءُ جي زال، ڀاڀي.
ڪن جاتين ۾، اهو رواج آهي ته ڏيرَ، ڀاڄائيءَ کان پاڻي گهرڻ، ماني پچرائڻ يا ڪپڙو لٽو ڌوئارڻ ۾ عيب نه سمجهندا آهن. اها عورت ويچاري، مڙس جي خدمت سنئين ڏيرن جي سيوا پڻ ڪندي آهي. هڪڙي مڙس جا ايترا ڪم هوندا آهن جو وٽس ٻه ٽي يا چار زالون هجن ته به پوريون نه پون. ان جي برعڪس هڪڙي ويچاري عورت، مڙس سميت ٻن يا ٽن ڏيرن جا ڪم ڏاڍي مشڪل سان ڪري سگهندي. جيڪڏھن ڪندي ته اچي جيءَ مان ڦاسندي. وڙهي جهيڙو ڪري، مڙس کي ڀائرن کان الڳ ڪرائي، نيٺ سک جو ساهه کڻندي.
ان جي برعڪس جيڪڏهن ڏيرن جي لوڌ هجي يا جڳ جا مرد، ڏير ٿي پون ۽ دستور مطابق، مڙس سنئين سندن به خدمت ڪرڻي پوي ته پوءِ غريب جي جوءِ جو ته رَڇُ ئي رلي ويو.
مطلب: ۱. غريب جي زال کي، هر ڪو ڀاڄائي ڄاڻي، حڪم هلائي ٿو.
۲. هيڻي ماڻهوءَ کي، هر ڪو پنهنجو نوڪر سمجهي ٿو.
۳. غريب جي جوءِ، جڳ جي ڀاڄائي.