ب
بار کڻن باري، ناهي ڪم ڪَچن جو.
بدلي، ڪاموري جو ڏاج.
بد کان بدنام بُرو.
بري ڪم جي پڇاڙي به بُري.
بصر چيو واڱڻ کي؛ ”ادا ڪڏهن ملنداسون؟“ واڱڻ چيو؛ ”ڪُني ۾.“ (اصل ڳجھارت آھي، جنھن جي چوڻي آھي: ٽنگيو چوي پوريئي کي؛ ”ادا ڪڏهن ملنداسون؟“ واڱڻ چيو؛ ”ڪُني ۾.“ ۽ جنھن جي ڀڃڻي آھي: بصر ۽ واڱڻ)
بک بڇڙو ٽول، دانا ديوانا ڪري.
بک ۾ بصر به مٺا.
بکيو گدڙ، بگهڙ سان وڙهي.
بُکيو سُکيو ڀلي ٿئي، پر سُکيو بُکيو نه ٿئي.
بندي جي مَن ۾ هڪڙي، مالڪ جي مَن ۾ ٻِي.
بڇڙو ڪتو، ڌڻي پٽائي.
بي نڪي جو نڪ وڍيو، سوا هٿ ٻيو وڌيو.
بي حيائي، بادشاهي.
بيٺي جو سڀ ڪوئي، ڪرئي جو ڪوئي نه.
بيڪار کان، بيگار ڀلي.
بيبي دلي، ڍڪي ڀلي.
بخت وارن جا ڍڳا به ڍُڪا.
بخت ڏسي، ساعت (سائٿ) کائي.
بدن ۾ دم نه ٺهي، نالو زورآور خان.
بکيا ويا سڃن وٽ، عيد ڪنداسين.
بکئي جي اک چُلھ ۾.
بي عقل کان بي ڏاڙهيو ڀلو.
بڻي بڻي ته بڻي، نه ته دال ماني گهڻي.
بِندرو ٻڌي سندرو، ته الله به نه پڄي. (نعوذ باالله)
بيبي نيڪ بخت، ته پائيءَ جي دال ٽي وقت.
بيبي بدبخت ته سڄي پگهار هڪ وقت.
بي عقل بازار ۾ کڻجي نه ساڻ، پهرين ڪُٽائي پاڻ پوءِ لهرائي هارج همراھن جي.
باھ ۽ ڪکن جي ڪهڙي دوستي.
بي ڊولي شيءِ جو پاڇو به بي ڊولو.