ر
راتڙيون جاڳن جي، سي آ ڪندڙي سيڻ.
راجا! راضي ٿي، ته مارن ملي مارئي
راھ ۾ گڏين رام، پنڌان ڇٽا ڪاپڙي.
راڻا جي رجپوت، مومل سيئي پسندا.
راڻو ۽ راڻو، ريءَ راڻي ٻيو ناھ ڪي.
راڻي لاءِ رڙي، ويئي وهامي راتڙي.
رَتيءَ جي رهاڻ، جيءُ اڙايم جَتَ سين.
روئان رَهن نه سُپرين، آيل! ڪريان ڪيئن.
روح پنهنجو رام سين، پر ۾ پوتائون.
ريءَ مصلحت مڱڻا، اڱڻ ڪين اچن.
رڳون ٿيو رباب، وڄن ويل سڀڪنهين.
رهيا اٿئي رات، صبح ويندا صابري.