د
درياءَ جي ڀر تي، واڳونءَ سان وير نه رکجي.
درويش گُهري دُعا، قبول ڪري خدا.
دائيءَ کان پيٽ ڪهڙو ڳجهو هوندو.
دشمن جو دشمن، سو پنهنجو دوست. دشمن جو دوست، سو پنهنجو دشمن. دوست جو دوست، سو پنهنجو دوست. دوست جو دشمن سو پنهنجو دشمن.
دشمن جي دانگي ڀڳي ڀلي.
دل کوٽي عُذر گهڻا.
دل جي ڳالھ دل ۾.
دل انڌي، ته اکيون ڪهڙي ڪم جون.
دل پسند، لوڪ پسند.
دل وارن جي دنيا ئي پنهنجي.
دهلي اڃا پري آهي.
دل جي دري کلندي، ته من جو مونجهارو لهندو.
دنيا مڙئي ڌوڙ، ڌوڙ دنيا جي منهن ۾.
دنيا جو سک معنيٰ پاڻيءَ تي ليڪو. (دنيا جو سک؛ پاڻيءَ تي ليڪو.)
دوا اندر، دم ٻاهر.
دوست پرتل ڇڏجي، ميلو متل ڇڏجي.
دوست کي آزمائڻو هجي، ته ساڻس سفر ڪجي.
دوست اهو جو، اوکيءَ ويل ۾ ڪم اچي.
دودو ڌوڙ، چنيسر ڇائي، هن جي ڪسر هُن ۾ آئي.
ديس چوري، پرديس بَکيا.
ديڳ جڏهن تپي.
دوا به ڪجي، دعُا به وٺجي.
دل جي ڪاراڻ کان، منهن جي ڪاراڻ چڱي.
درياءَ ڀر ڇوڪر ڪُڏي، اڄ نه ٻڏي ته سڀان ٻڏي.
داڻي داڻي تي مُهر.
دم درميان، مولا مهربان.
ديوان جو دم، دمڙي جي دال ۾.