ھ
هاٿيءَ جا ڏند ڏيکارڻ جا هڪڙا، کائڻ جا ٻيا.
هاٿي ستل به گهوڙي کان وڏو.
هارايل جواريءَ جو آخري داءُ.
هٿ هٿ ڪبو ته، ڇپر به کڄي ويندو.
هٿ ڪنگڻ کي، ڪهڙي آرسي.
هٿ صفا هجن، ته ڀؤ ڪهڙو.
هٿيار اهو ڀلو، جو هٿ ۾ هجي.
هٿ حاج ۾، دل يار ڏي.
هٿڙا اُهي وِھ ٿيا، جن ٺاهي کچڻي.
هجئي ناڻو، ته گُهم لاڙڪاڻُ.
هڏيءَ تي هوڏ آهي.
هرڻي اڳي ئي نچڻي، ويتر ٻڌائونس گهنڊڻي.
هر ڪا ٻڪري، پنهنجي پائي ٽنگبي.
هر ڪو پنهنجي قبر ۾ پوندو.
هڙان نه ڏجي، ته وڙان نه وڃجي.
هڙ سکڻي، لوڏ گهڻي.
هڪ آنءُ، ٻيو ڪانءُ، ٽيون الله جو نانءُ.
هڪ تندرستي، هزار نعمت.
هڪڙي ماٺ سؤ کي شڪست ڏي.
هڪ انار، سؤ بيمار.
هڪ سيد ٻيو سپاهي، تن کئون رکي الاهي.
هڪ اڻهوند، ٻيا افعال بڇڙا.
هڪڙي هٿ سان وٺ، ٻئي هٿ سان ڏي.
هڪڙي هٿ سان تاڙي نه وڄندي.
هڪ مُٺِ ۾ ٻه گدرا نه ماپن.
همت مردان، مددِ خدا.
هڪ انڌو، ٻيو پوڙهو، ٽيون ٻوڙو، چوٿون ٻار، پنجون بيمار، اهي پنج ئي بي ميار.
هڪ پنڌ ٻه ڪم.
هڪ ٻيلي ۾ ٻه شينهن نه رهندا.
هڪ سڃو، ٻيو سيٽ گهڻي.
هڪڙو وڻي ڪو نه ٻيو ويهان وچ ۾.
هيڻان، هر ڪنهن وهيڻان.
هندو آهن هُوند تي.
هيرئي سندي هير، ٽنگ ڀڳي به نه لهي.
هڪ منڊو، ٻيو ميلي جو شوق.
هارئي کان پيتو ڀلو.
هڪڙا بُکيا ٻيو نالا ڏُکيا.