ڏ
ڏاچي هڻي ڏھ ته توڏو هڻي تيرهن.
ڏاڍي جي لٺ کي ٻه مٿا.
ڏاڍو سو گابو.
ڏاڍي تي ڪاوڙ چڙهي ڪا نه، هيڻي تان لهي ڪا نه.
ڏاڙهي مڇان چٽ، ڀروان شاھ بچايون.
ڏاهو ڪانءُ، ٻه ٽنگو ڦاسي.
ڏائڻ به ست پاڙا ڇڏيندي آهي.
ڏٻري ڍور تي مڇر به گهڻا.
ڏٺي مَک، ڪير ڳهندو؟
ڏٺو پير، پُني مراد.
ڏڌو کير، ٿڻين نه پوي.
ڏجي نه ته ڏکوئجي به نه.
ڏک سکن جي سونهن.
ڏنو پٽ ڇُٽي جو، ذات جو سکيو.
ڏنو آهي ٻنو.
ڏنو ڪِنو نه ٿئي.
ڏھ دنيا ستر آخرت.
ڏياريءَ جو ڏيئو ڏٺو، چڀڙ ننڍو وڏو مٺو.
ڏيڏريءَ کي به زڪام ٿيو آ.
ڏيراڻيون توڙ جون ويراڻيون.
ڏينهن شينهن، رات راڻي.
ڏينهن، رات جو ڊپ گم ڪيو ڇڏي.
ڏيڻ چاهي ته، ڇپر ڦاڙي به ڏئي.
ڏٻرو گهوڙو، سيٽيل سوار يا سيد يا مڱڻهار.
ڏاڙهيءَ جي ڏاڙهي، رومال جو رومال.
ڏيئي هيٺان اوندھ.
ڏنڀجي گڏھ، سور ٿئي ساٽيءَ کي.
ڏکڻ مينهن نه وسي، وسي ته ٻوڙي، ڪانئر ڌڪ نه هڻي، هڻي ته جهوري.
ڏچر گهوڙي سچر زال، ٻئي کڏ پيا.
ڏاند کري، ته هر نه ڪري.