گھ
گُهرڻ آهي پنڻ.
گهر جي ڪڪڙ، دال برابر.
گهر جو پير، چلھ جو مارنگ.
گهر ٻاري ڪا ڏياري ڪبي؟
گُهر انهيءَ کان، جو ڏيئي نه پچاري.
گهر ڌياڻي انڌي هوندي، ته گهر جا سڀ ٿانوَ ٿپا ڀڃندي.
گهر ۾ ٻيو گهر، ٻڏي وڃي مر.
گهر ڦٽي، ته کاٽ لڳي.
گهڙيءَ ۾ تولو، گهڙيءَ ۾ ماسو.
گهڙيا سي چڙهيا.
گهڻي زالين گهر نه هلي، گهڻين مردين هر نه هلي.
گهڻي کاڌي کان، گهڻو ڏٺو ڀلو.
گهڻو مال، گهڻو وبال.
گهڻن کنئي، ڇپر به کڄيو پوي.
گهڻن گهرن جو مهمان، کائي مري يا بک مري.
گهوٽ بدافعالو، ڄڃ وائڙي.
گهوڙي جي ڦٽِي، ته ٽانگي ۾ وَهي.
گهوڙي ٿي نعل هڻايا، ته ماڪوڙو اچي ٽنگ جهلي بيٺو.
گهر ڄائي، گهر ۾ ئي سونهي.