ڪ
ڪاسائي کي ماھ جي، ٻڪريءَ کي ساھ جي.
ڪانَون کي پيلا هجن ها ته اڏامندي ڏيکارجن ها.
ڪاٺ پرائي ڪلهي تي، ڪپھ کان به هلڪو.
ڪانوَ کي لُڙ ۾ مزو.
ڪانوَ مري ويا آهن، جو لولو حج تي ويندو!
ڪاڏي منهن مريم جو ڪاڏي ٽندو الهيار.
ڪافر ڀڄي ڪلمي کان، اهو ئي آيس منهن ۾.
ڪارِي مينهن اڇو کير، سبحان الله.
ڪاتيءَ ڪهڙو ڏوھ، ڳن وڍيندڙ هٿ ۾.
ڪاغذ جي ٻيڙي، اڄ نه ٻڏي سڀاڻ ٻڏي.
ڪاڻياري ٻلي، ڪوئي جي جوءِ.
ڪامورو ڪچي پنڊي، هڪ درخواست جو کاڄ.
ڪامورو معنيٰ ماڪوڙو، جي چنبڙيو ته مُئي به نه ڇڏي.
ڪارو نانءُ ڪانوَ جو، (ملڪ) کائي ويا ڳيرا.
ڪاوڙ، اندر جي باھ آهي.
ڪاوڙ جو علاج ماٺ سان ڪر.
ڪبوتر ڪبتور سان، باز باز سان.
ڪٻرو ويهي ڪاري سان، رنگ نه بدلائي ته عادت ضرور بدلائي.
ڪتو ڪُڙم جو ويري.
ڪتي جو پڇ، سدائين ڏنگو.
ڪتو به کاڌو، ڪک به نه ڀري.
ڪتا ڀونڪندا رهن، فقير پنندا رهن.
ڪتي کي کپي هڏي.
ڪتو، لوڌ ۾ خوش. (ڪتو، لڏ ۾ خوش.)
ڪتو ۽ ٻار لَڏَ ۾ خوش.
ڪتو ڇتو، ته به مالڪ سڃاڻي.
ڪٿي پيران پير، ڪٿي جمعو فقير.
ڪتو ڇا ڄاڻي ڪڻڪ جي مانيءَ مان.
ڪٿي ڍور سڃا ته ڪٿي چور سڃا.
ڪڃر ۽ قاضي، ڪا ذات ناهي.
ڪڌو ڪم ڪرائجي، ڍيڍ کان.
ڪڏهن ڏينهن ننڍا، ڪڏهن راتيون ننڍيون.
ڪڏهن ڀاڪر ۾، ڪڏهن ڀريءَ ۾.
ڪڏھن تخت، ڪڏھن تختو.
ڪڏهن ريل ۾، ڪڏهن جيل ۾.
ڪَن هڪڙا، لوڙين ٻيا.
ڪسيري جي ڪتي، ٽڪي جا کائي ٽُڪر.
ڪڪڙ ٻانگ نه ڏيندو، ته صبح نه ٿيندو ڇا؟
ڪڪڙ ڪوريءَ جو، نانءُ وڏيري جو.
ڪک جي چوري، لک جي چوري.
ڪم لٿوُ، ڊکڻ وسريو.
ڪم لٿو، ڪاڳر ڦاٽو.
ڪم پوي ته ڪل پوي.
ڪم ٿورو، ڦڙ ڦڙ گهڻي.
ڪمزور تي، سڀ جو زور.
ڪنڀر جي گهر، ٻُٽو دِلو.
ڪن جو روئڻ به راحت، ڪن جو کلڻ به خواري.
ڪِنَ سان ڪِنُ، ڪو نه ڌوپبو.
ڪني رن کي يار به گهڻا، ٻار به گهڻا.
ڪَنوٽي، وِھُ جو وٽي.
ڪنهن جي ڀاڳ سان ڪهڙي ريس.
ڪنهن جي ٻڪري، ڪير وجهي گاھ.
ڪِني آڱر، وڍي ڀلي.
ڪنن جي ڳالهين، مير بجار مارايو.
ڪنهن کي واڱڻ وائي، ڪنهن کي بصر بادي.
ڪوڙي جي ڊوڙ کَڏ تائين.
ڪوڙ ته پوءِ ڪهڙو صرفو.
ڪوڙي کي کڏ تائين پهچائجي.
ڪوري، مت ٿوري.
ڪوئي جي ڪيس ۾، ٻلي شاهد.
ڪوئلن جي دلاليءَ ۾، هٿ منهن ٻئي ڪارا.
ڪوئي لڌي هريڙ، چي: مان به پساري
ڪوڙي تي ڪهڙو اعتبار.
ڪوڙ ڳالهائجي ته گوڏا کوڙي ڳالهائجي.
ڪوڏي حرام، بجڪو حلال.
ڪوڙ آهي، ڄمار جي ڪتر.
ڪوڙ جو مسئلو ڪوڙ.
ڪوڙ جي منهن ۾ ڌوڙ.
ڪيول دين تي آيو، ڏٻو ڏاند ڪهايو.
ڪنڌ مٿي اٺ ڪڏهين نه ٿاٻڙجي، ڪنڌ هيٺ گڏھ هميشه ٿاٻڙجي.
ڪاڏي ڪوري، ڪاڏي ترار.
ڪوري کڏ کڻي، پهرين پاڻ پوي.
ڪچا ڪنا نه وريا، پڪي ڇا ورندا.
ڪک هيٺان لک پيو آ.
ڪِني ڪُني، پر ڏيراڻيءَ نه ڏني.