ص
صُلح جن سڄڻ سين، سيج ماڻيندا سي.
صورت جا ساهڙ جي، ڏيل پنهنجي ڏک.
صورت سُپرين جي، ڏٺي ڪونهي ڏوھ.
صوفي تي ٿيا، جئن ڪين کنيائون پاڻ سين.
صوفي چائين، سَڌ ڪرين، صوفين ايءَ نه صلاح.
صوفي لا ڪوفي، ڪو نه ڀانئيس ڪير.
صوفيءَ سير سڀن ۾، جئن رڳن ۾ ساھُ.
صوفيءَ صاف ڪيو، ڌوئي ورق وجود جو.