ڏ
ڏاتار ته تون، ٻيا مڙيئي مڱڻا.
ڏَسيو ڏيکاري، پرتِ پريان جو پيچرو.
ڏسڻ ڏسين جي، ته همہ کي حق چئين.
ڏُک تنهين کي ڏِکَ، حُب جنهين کي هوت جي.
ڏک سُکن جي سونهن، گهوريا سُک ڏُکنَ ريءَ.
ڏکيءَ توءِ ڏڪار، توڻي وسن مينهڙا.
ڏکوين اُھڃاڻ، ڪُلهي ڦاٽو ڪنجرو.
ڏکيوين مرڪ، مٿي سڳر پنڌڙا.
ڏکيءَ ڏمر ناه، بکيءَ کِل نه اُڄهي.
ڏکيون جان نه مڙن، تان تان ڀنڻ نه ٿئي.
ڏمريا ته ڏيي، پرچي ته پاٽ ڀري.
ڏور وڃيو ڏينهن لائي، ڪا سوڍل کي سمجهائي.
ڏُوران ڏٺم سپرين، سچي جن صفت.
ڏوريان ڏوريان مَ لهان، شال مَ ملان هوت
ڏورينديون ڏسن، اڱڻ عجيبن جا.
ڏورينديون ڏسن، جڏهن تڏهن پرينءَ کي.
ڏورڻ منجهان ڏَسُ، پوندءِ هوت پُنهونءَ جو.
ڏونگر سي ڏورينديون، جن اندر ٻري آڳ.
ڏونگرَ مون نه ڏکوءِ، آ اڳ ڏکوئي آهيان.
ڏيئي ڏنڀ ڏڏن، پاڻان ڏيل ڏکوئيو.
ڏيکاريس ڏکن، گورندر گس پرينءَ جو.
ڏِينهان ڏينهن نئون، مون کي وِرھ ويڙيچن جو.
ڏينهن مڙيئي ڏون، اُٿي لوچ لطيف چئي.
ڏيهي ڏُور ويا، ڏيان ڏوراپا ڪن کي.
ڏٺي ڏينهن ٿيام، ڪُھَ ڄاڻان ڪهڙا پرين.
ڏڪاريا ڏيھ مان، موذي شال مرن.
ڏھ ڏھ ڀيرا ڏينهن ۾، ڏي ڏوراپا ڏمُ.