شاعري
سمنڊ جاڳي ٿو
ادل سومرو سنڌ جي مقبول شاعرن مان ۽ حاضر دور جي چوٽيء جي شاعرن مان آهي۔ سندس شاعريء جو هي ڪتاب ”سمنڊ جاڳي ٿو“ سندس لازوال غزلن، گيتن، بيتن ۽ وائين تي مشتمل آهي۔ ڪتاب جو مهاڳ سنڌ جي مهان شاعر شيخ اياز لکيو آهي۔ شيخ اياز لکي ٿو:
”ادل سومرو شاعر جي حيثيت ۾ به نئين دؤر جي شاعريءَ تي پنهنجو اثر وجھي چُڪو آهي. هن وقت تائين به هن جيڪي ڪُجھُه لکيو آهي اُن کي نظر انداز نٿو ڪري سگھجي. سندس تخليقون سنڌي ادب ۾ سٺو اضافو آهن. جن ماڻهن ۾ ڏات جو ڏيئو ٻرندو آهي ته اهي ترقيءَ جي راهه ۾ ٿيڙ ٿاٻا گھٽ کائيندا آهن. ۽ تمام تيزيءَ سان منزلون طيءِ ڪندا ويندا آهن. ادل جي شاعري به ٿوري عرصي ۾ حيرت انگيز ترقي ڪري چُڪي آهي. مونکي اميد آهي ته جي هو پنهنجي ذوق شوق سان شاعري جي تخليق ۽ ٻئي ادب جو مطالعو انهيءَ ساڳئي رفتار سان جاري رکندو ته ڪو وقت اهڙو ايندو جو هو سنڌ جي وڏن شاعرن ۾ شمار ٿيندو.“
”ادل سومرو شاعر جي حيثيت ۾ به نئين دؤر جي شاعريءَ تي پنهنجو اثر وجھي چُڪو آهي. هن وقت تائين به هن جيڪي ڪُجھُه لکيو آهي اُن کي نظر انداز نٿو ڪري سگھجي. سندس تخليقون سنڌي ادب ۾ سٺو اضافو آهن. جن ماڻهن ۾ ڏات جو ڏيئو ٻرندو آهي ته اهي ترقيءَ جي راهه ۾ ٿيڙ ٿاٻا گھٽ کائيندا آهن. ۽ تمام تيزيءَ سان منزلون طيءِ ڪندا ويندا آهن. ادل جي شاعري به ٿوري عرصي ۾ حيرت انگيز ترقي ڪري چُڪي آهي. مونکي اميد آهي ته جي هو پنهنجي ذوق شوق سان شاعري جي تخليق ۽ ٻئي ادب جو مطالعو انهيءَ ساڳئي رفتار سان جاري رکندو ته ڪو وقت اهڙو ايندو جو هو سنڌ جي وڏن شاعرن ۾ شمار ٿيندو.“
- 4.5/5.0
- 2285
- 999
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- ادل سومرو
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- سنڌ سلامت پاران
- گذارش
- مهاڳ : لهرون لهرون شاعري
- بيت
- جڳ هٿيارن جي ڇانوَ ۾
- سڃ سڄي سڏڪو (ٿر جي ڏڪار کان مٿاثر ٿي لکيل)
- انوکو آواز
- آليون اکيون، مرڪ چپن تي
- غزل
- سونهن جا اجرن پکين ۾ ٿي رهي
- ٻارڙا سڀ پاڻ ۾ خوش ٿي ڪُڏن
- رستن تي ارمان پيا هن
- ڏات جي مڙني ڏارن ۾
- سڙيل گھر تي باک ڦُٽي آ
- پنڇي ٽولي ساڳئي آهي
- سرد جذبن ۾ ڇا رکيو آهي
- تار تو ۾ مست سنڌو پيو وهي
- ڄاڻ ته ڦهليو روشن واس
- اڄُ ڇو جذبو ساڳيو ناهي!
- اخبارون ڳالهائن ٿيون
- شاهه هجان ها جيڪر آنءُ
- جنهن کي سمجھي لوڪ تنهنجي ڪمتري
- ڌرتيءَجا پوڄاري آهيون
- ختم ٿي وڃي سا ڪهاڻي نه آهي
- اسان کي سو سهڻا وساري نه ڇڏجو
- بارودن کي ڳاري ٺاري
- ڪيئن ڪيان مان توسان دوکو
- گھڙيءَ لئه پنهنجو جوڀن پسائي
- تنهنجا ڦهليل ٻانهون آهن
- تنهنجي گھر جي ڀرسان آهيان
- لفظن ۾ ٽهڪن جي خوشبو
- ديس جي ڌرتي جڏهن آهي رُني
- ديس جي ڌرتي جڏهن آهي رُني
- چنڊ ستارا ڳائن ٿا
- پيار وارو دورُ ٿو ڊوڙي پيو
- لوڪ آڏو ڀل نه مونکي سار تون
- منهنجو هي اندرُ ۽ سنڌُ
- مون ٿي سمجھو سولي آهين
- ڍنڍ اکڙين ۾ ٿيا، لُڙڪ تنهنجا ڪنول
- ڪيڏا چرچا پيارن سان
- گيت ـ نگر جو گسُ ٿي ڳولي
- نظم
- ڪئمپ، ڪرفيو ۽ چنڊ
- دُکي ديس جي چانڊوڪي رات
- هر ڏس ۾ هيڊاڻ آ ڇانيل
- جوڀن رُت جا ڳاڙها خواب
- شاعر گيت لکن ٿا
- ٿڪل زندگي
- ڌرتيءَ تي دوزخ
- ڪڏهن نه کٽندڙ اوسيئڙو
- هڪڙي ڪرڻي جي ڳولا
- امن جا وٿاڻ ــ ڪُتُب خانا ۽ قبرستان
- رانديڪا
- نسخو
- آدم جو اولاد
- مايوسين کي موت به ايندو
- رَتوڇاڻ راتِيُون
- پٿر تي لکيل هڪ نظم
- گيت گُناهگار نه هوندا آهن
- شاعر
- ڌرتيءَ تي گُلاب ته آخر ٽڙڻا آهن (هوشوءَ جي نالي)
- سورج سامهون کوليءَ جو درُ
- تنهنجي لاءِ آهن
- بلڊ گُروپ
- اُوندهه جي جھنگ ۾ گُم ٿيل روشني
- وڇوڙي جو ڪارڻ
- ملامت
- بيماريون ۽ طبقا
- وڇوڙي جي مند جي پهرين برسات
- اباڻي شهر ۾ اجنبي
- خوابن جو موت
- اُداس موسمَ جو هڪ عڪسُ
- ڏکن جي سرحد وٽ روڪيل خُوشيون
- پاڙون
- نيروليءَ جو خُواب
- شاعر جي دُعا
- گيت
- ڪنهن جھڙالي شام جيان
- هي شامون هي راتيون هي جھاتيون پرينءَ جون
- سالن کان پيو سوچيان ويٺو
- مونکي ياد ڪيو هوندءِ
- آءٌ ويندس اُتي سونهن آهي جتي
- ساڀيا، تون آهين پرين!
- اسان جا ٻول ٻه ٽي او ڍول!
- زندگي آ مختصر
- ائين پري کان پرين!اوپرا ٿا لڳو
- هائيڪا
- سکر ــ روهڙيءَ جا هائيڪا
- تصويرون ۽ احساس
- وايون
- آڱريون روشن هجن
- شام لٿي آ شهر تي
- سورَجُ اُڀري ٿو
- ڌرتيءَ دانهن ڪَئي
- ڪرفيو آهي شهر ۾
- واٽ ڪهڙي وَٺُون
- آءٌ اڪيلو بي ڊپو
- توکي ڳولن ٿا
- ٻارَ گھِٽيءَ ۾ کيڏن ٿا
- رشيد ڀٽيءَ جي ياد ۾
- ٿورو سوچڻُ گھرجي
- دُونهان دُونهان زندگي
- شهرَ ته ڏاڙهن ٿا
- آجيان تُنهنجي ٿا ڪن
- جي مان خُوابُ هُجان پل سڀئي ترسان تُنهنجي نيڻَن ۾
- مُنهنجو ساههُ مُنجھي ٿو
- ڦهليل منهنجي گھر ۾ اڄُ به خوشبوءِ جيان تُنهنجون ئي ڳالهيون
- ڪير اُنهن کي روڪي
- ڪهڙي تُنهنجي شاعِري
- مُرڪي تو جي ڏٺو اُنهيءَ تحفي جو ڪوئي نانءٌ نه آهي
- لهرُون ڳائِن ٿيون
- اَسين ٻَرنداسين اَڃان
- سوچي شيخ اياز ٿو
- پَنڌُ نه شالَ کُٽي