عڪس! تون ئي ساٿ ڏي،
مان اڪيلو آهيان.
پٿر سمجهي پيرَ سان
هر ڪو ٿو مون کي ٿُڏي،
مان اڪيلو آهيان.
درد جي ڪنهن ساز تي
روح ٿو جهومي، ڪڏي،
مان اڪيلو آهيان.
ڪا جواني انب جي
لام وانگر ٿي لُڏي،
مان اڪيلو آهيان.
منهنجي چپن جو ڪنارو
ڪِيئن ٿو ساغر ۾ ٻڏي،
مان اڪيلو آهيان.
مان اڪيلو آهيان.