رات جا نيڻ ٿا ٺرن اچ نِي،
ڀتين تي ديپ ٿا ٻرن اچ نِي.
منهنجا احساس توکي سجدا ڪن،
توکي دل جي سڏيو درن اچ نِي.
۽ مان مجنونءَ جي صدا وانگي،
آجيان ڪئي آ پٿرن اچ نِي.
سنڌ جا ڳوٺ جن جي ڀاڪر ۾،
شام جو مال ٿا ورن اچ نِي.
ڏي ڪو جيئدان منهنجي جذبن کي،
منهنجا احساس ٿا مرن اچ نِي.
چنڊ ۽ ساز، جام، موسم کي،
موهه بخشيو آ منظرن اچ نِي.
درد جون سڀ ڳليون ”سراج“ رليون،
مون کي گهايو سڀن گهرن اچ نِي.