مان جاڳان جلان ٿو ٿيا رات جا ٽي،
نه ڪوئي وڇوڙن جو شل قيد ڪاٽي.
الائي ته ڪيڏانهن منزل جو ڏس آ،
مسافر منجهائي ڇڏيو ويهه واٽي.
او موکي! او موکي! تنهنجي ريت اوکي،
متارن کي هِرکائيو مڌ جي ماٽي.
وري ديد ڪا عيد جي ڏينهن وانگي،
وري چنڊ جو هو ڏنو ڏيک ڏاٽي.
نه ڪا پيار ۾ دل ٽُٽي اي ”سراج“،
ٽُٽي ڀل ته شيشو لٽو ڀل ته ڦاٽي.