نه مان مجنون آهيان نه تون آهين ليلا،
اسين پيار جي شهر ۾ ٻئي اڪيلا.
ڪتابن جي صفحن تي ناهيون ته ڇاهي،
جدا جسم آهيون ته روحن جا ميلا.
متارن قطارن ۾ بيهي پڪاريو،
ڪجان قرب موکي! پروڪو اچي لا.
وري شاهه، سچل ۽ سامي رنا ها،
ڏسي سنڌ جي سونهن جا منهڙا ڀيلا.
”سراج“ آ سدا سوچ آزادگيءَ جي،
ڪڏهن نيٺ لهندا هِي ڳهڻا ڳهيلا.