دوزخي پُٽُ
پرهه نه پاند کنيا،
ان کان ڀي پهرئين،
گوليءَ جو آواز ڪنن تي پيو،
مون سوچيو،
شايد ٻن ڌرين جي وچ ۾ ڪنهن تڪرار جي ڏي وٺ ٿي
۽ منهنجي وئي ننڊ ڦٽي،
صبح ٿيو ڀر واري هوٽل تي ماڻهن هِيءُ سُس پُس ڪئي،
نيڪ نمازڻ ويچاريءَ کي،
پنهنجي ممتا ٻاجهاريءَ کي،
دوزخي پُٽَ،
رات پراڻي قرض جي عيوض،
ڪنهن اشراف سان ڪارنهن جو الزام ڏئي،
ماري ڇڏيو.