شام لَکِي دَر جي
شوخ هوائون شهر جون،
ڪيئن وساريان مان!
توسان شاهي باغ جي
ڀاڪر منجهه گهڙيون،
ڪيئن وساريان مان!
آءٌ وڃان ڪيڏانهن ڀي
تنهنجون ساروڻيون،
ڪيئن وساريان مان!
ننڍپڻ ڪنڍيءَ اوٽَ ۾
ميڙيون، گڏ سڱريون،
ڪيئن وساريان مان!
تنهنجين چُمين جو قسم
ڄڻ ڪي مِينهَن ڪڻيون،
ڪيئن وساريان مان!