او جانان! اهي ٽهڪ تنهنجا رسيلا،
جيئڻ لئه جتن، خوش رهڻ جا وسيلا.
پلئه جيئن ساڙهيءَ جو مرڪي ورايُئهِ،
ڌتاري ڌتاري تو دلڙي کسي، لا.
ڪتابن کي ڪاوڙ ۾ اڇليئه انهن تي،
گلابي چپن جي لپ اسٽڪ گسي، لا.
اهو ٿر جو گهر ماءُ جيڏيءَ پڪاريو،
وڃان مان ولهاري، ملهاري وسي، لا.
”سراج“ اڄ کُلياسين وري ڦول وانگر،
ٽڙيا خواب منهنجا پرينءَ کي پسي، لا.