ڏات لٿي ۽ ننڊ ڦِٽي،
ياد ورائي ٻانهن ٻِٽي.
ڳاڙها ڳڀرو پُٽَ ڄڻيا،
ڇو نه لهي هيءَ مانُ مِٽي.
بُکَ تي ٻار سُمهاري ٿي،
اک نه لڳائي پاڻ پٽي.
آزاديءَ جا خواب نه کَس،
نعرا لڳندا گِهٽي گِهٽي.
اکڙين جو طلسم توبهه،
چنڊ کان وڌ تصوير چٽي.
ڌرتي، سرتيءَ لاءِ لکان،
شاعر ساري سوچ سِٽي.