ازل کان نيڻ اوجاڳن جا ماريل،
اسان ڄڻ پاڻ ڀي ڀاڳن جا ماريل.
وڄائي چنگ ٿو ٻڪرار سوچي،
رڳن ۾ راڳ ويراڳن جا ماريل.
۽ گهر ۾ پِيرُ، اي-سيءَ ۾ ستل هو،
رليا ماڻهو سڳن ڌاڳن جا ماريل.
نٿا جهومئون ڪڏهن ڊسڪو جي ڌن تي،
اسان جا روح هِن راڳن جا ماريل.
”سراج“ آ سنڌ سپنن ديس جهڙي،
اسان شاعر مٺن ماڳن جا ماريل.