22
“مان چوان ٿو ته ڪورٽن جي ڪا اهميت هجي ها ته نوجوان ائين گم ڇو ٿين ۽ ڇو بي وجھه ماريا وڃن” ميران بخش دوستن ڏانهن ڏسندي چيو.
فَري، جو شروع کان اهو خيال هو ته ڪورٽ ان معاملي ۾ ڪا به مدد نه ڪندي، هي توڪلي سان ڳالهائيندي چوندي پئي وئي ته هي سڀ ڪنهن نه ڪنهن طرح هڪ ٻئي جي مفادن جا محافظ آهن، هي پراڻا پاپي چاهن ته ملڪ جي سڀني پنهون جهڙن نوجوانن کي هڪ ئي ڏينهن گوليون هڻي مارڻ جو اعلان ڪن، فري جي دل پنهنجي ڀاءُ جي غم ۾ ٻڏل آهي ۽ هن کي رکي رکي اهو خيال خوفزده ڪري رهيو هو ته ڇا هو هاڻ ڪڏهن به پنهنجي ڀاءُ سان نه ملي سگهندي.
پنهون جا دوست جيئن پوءِ تيئن پنهنجي روح کان بيچين ٿيندا پئي ويا، هنن ائين ٿي سمجهيو ته ڪورٽ پنهون جي زندگي کي بچائي وٺندي پر هن ته اهڙو ڪجهه به نه ڪيو، پنهون ڪيئن موٽي؟ ان سوال جو هنن وٽ ڪو جواب نه هو، هنن جون اکيون پنهنجي دوست کي ڏسڻ چاهن ٿيون پر هو ڪٿي آهي؟ انهي غم هنن کي جنجهوڙي ڇڏيو هو.
توڪلي، خديجه، ڄام دُرڪ ۽ رتنا جيتوڻيڪ پنهنجي مضبوط ارادي سان پنهون جي والد کي دلجاءِ ڏيندا چوندا ٿي آيا ته ڪورٽ مان ڪجهه به نه ملڻ جي باوجود اسين هر حاضري تي پيش ٿينداسين ۽ هر ممڪن ڪوشش ڪنداسين ته ڪنهن به صورت ۾ ڪيس جي هيئرنگ ٿيندي رهي. فَري کي فقط ان ڳالهه تي اطمينان هو ته پنهون جي لاءِ جدا جدا هنڌن کان دوست پهتل هئا. جيڪي پنهون جي بازيابي جي جدوجهد ۾ شامل هئا.
پريس به هن ڪيس کي گهڻو کنيو ۽ پوري سنجيدگي سان رپورٽنگ ڪئي، هن کي حيراني ٿي ته ڪيترن ماڻهن عدالت جي احاطي ۾ پيرين ڀر بيهي ڪيس جي ڪاروائي ٻُڌي ۽ پنهون جي وڪيل کي شابس ڏيندا رهيا، اهو دراصل پنهون سان يڪجهتي ۽ محبت جو اظهار هو.
هن ان ڳالهه کي چڱي ريت محسوس ڪيو ته دنيا ۾ ڪجهه رشتا دل ۽ دماغ سان جُڙن ٿا، اهي ئي خيال فَري کي پنهنجي اندر جي ڪمزوري دور ڪرڻ ۾ مدد رهيا هئا ۽ ان ۾ غير معمولي جوش ۽ تازگي پيدا ڪري رهيا هئا، هن کي پنهون جي عظمت تي فخر ٿيڻ لڳو، ۽ جنهن طرح دوستن ۽ وڪيل کيتران پنهون کي لفظن جي ڀيٽا ڏني واقعي به شاندار هئا، هن کي خديجه ۽ ساٿين تي به فخر ٿيڻ لڳو، ۽ خديجه جي دليل کي درست سمجهڻ لڳي ته هٿين خالي ويڙهه کي به پنهنجي طاقت ٿئي ٿي، رياست نوجوانن کي ته روڪي گم ڪري سگهي ٿي پر خيالن جي طوفان کي ته روڪي نه ٿي سگهي، هن ڪيترن موقعن تي پاڻ لاءِ سرڪاري وڪيل جو بيحد ڪڙو رويو محسوس ڪيو، پرهن پنهنجي اندر ۾ ائين به طئي ڪيو ته هي وڙهندي، نه ته هي ظالم رياست ۽ انجا نام نهاد ادارا ڪنهن معصوم انسان کي ملڪ جي دفاع جي نالي تي ڪڏهن به ڪٿي به خون ڪندا رهندا.