36
فري جي اکين ۾ پنهون جي ٻالڪپڻ جون يادون تري آيون ته ڪيئن پنهون جڏهن گهر اندر داخل ٿيندو هو ته پوري جوش سان رڙ ڪري چوندو هو ته “آپي مان اچي ويو آهيان”
انجي سڏ ۾ ڪيڏي سڪ ۽ ڀيڻ لاءِ ڪيڏي اُڪير پوشيده هوندي هئي، هن کي ياد اچي رهيو هو ته پنهون هن اڳيان جڏهن بلوچستان جي سرزمين انجي آزادي ۽ خوشحالي لاءِ تقرير ڪرڻ شروع ڪندو هو ته اهو ڃڻ هن کي بيحد فطري لڳندو هو. هو ڪيئن نه مضبوطي سان پنهنجن ڳالهين کي دهرائيندو ۽ دليل ڏيندو ويندو هو ، فري کي ياد آيو ته هو کيس ڏسي چوندي هيس ته وڌيڪ سمجهه سان ڳالهاءِ، دليلن کي پختو ڪر، تڪڙ نه ڪر، ڪنهن به شي کي بيان ڪرڻ کان اڳ انجي حقيقت کي ڄاڻي وٺ، پنهون پوءِ پنهنجن ڳالهين جو جائزو وٺندو هو ، ڇاڪاڻ ته کيس ان ڳالهه جو يقين هو ته پُختن دليلن کانسواءِ هو اڳتي وڌي نه سگهندو. فري کي لڳو ڃڻ هاڻ اهو وقت اچي ويو آهي.
ڪورٽ جي ڪمري ۾ موجود مائرن ائين سمجهيو ته پنهون به ڃڻ انهن جو ئي پٽ آهي جيڪو انهن جي سامهون بيٺو آهي، هائو ڪنهن نه ڪنهن ڏينهن بلوچستان جا مکيه ڏاها کنڀي گم ڪيل نوجوانن جي مائرن جي همت جرعت ۽ محبت تي لکڻ ويهندا ڇو ته اڄوڪي بلوچستان جي دردناڪ تاريخ ۾ مائرن جو حوالو ڏيڻ کانسواءِ بلوچستان جي تاريخ اڻپوري سمجهي ويندي تڏهن اهو اڀياس ئي مڪمل سمجهيو ويندو، انهن جا پُٽ حيات به آهن يا نه پر هڪ ماءُ پنهنجي پٽ جي اچڻ جو انتظار پوري حياتي ڀوڱيندي ۽ پنهنجون اکين جو انتظار ۽ نرڙ جون چميون دروازن جي چوکٽ هيٺان لڪائي رکندي ته جيئن تاريخ ماءُ جي مهانتا کي ياد رکي.
سرڪاري وڪيل ڪجهه دليل ڏنا، تنهن کانپوءِ جج بچاءُ جي وڪيل مسٽر کيتران کي دليل مڪمل ڪرڻ جو چيو. مسٽر کيتران جڏهن دليل ڏيڻ شرع ڪيا ته ڪورٽ ۾ خاموشي ڇانئجي وئي، ماڻهن پنهنجا ساه روڪي رکيا هئا، هن پهريان ته ڪورٽ جي وقار تي ڳالهايو جنهن پنهون جي بازيابي کي يقيني بڻايو، ان کان پوءِ هن عرض ڪيو ته آزادي هڪ مهان لفظ جو نالو آهي، هر ماڻهو کي قدرت جيئڻ جو پورو حق ڏئي ٿي ته جيئن هو پنهنجي اندر ۽ ٻاهر کان ڪي اڻ ڏٺل دنيا کي ڳولي ۽ انهن کي سمجهي سگهي، هر انسان پنهنجي ننڍپڻ کان انهن ڳالهين جي تلاش ڪري ٿو ۽ پوري حياتي ائين ڪندو رهي ٿو اها تلاش روحاني طور هنن کي مضبوط ڪري ٿي ته جيئن هي زمين ۽ ماڻهن سان اُتانهين محبت ڪرڻ جي لائق ٿي سگهن، هنن نوجوانن کي ڪا به سزا ڏيڻ وقت انهن واقعن جي پوري ڇنڊ ڇاڻ ڪرڻ گهرجي جنهن سبب ڪري هي نوجوان حڪمرانن جي پاليسين جو حصو ٿيڻ بجاءِ پنهنجي زمين ۽ ماڻهن جو ڀر جهلو ٿي بيهن ٿا، هڪ نوجوان ۾ سٺي انسان ٿيڻ جون ڪيتريون ئي صلاحيتون پوشيده هونديو آهن پر هڪ رياست انهن تي ويساه ڪرڻ جي بجاءِ انهن جي جسم ۽ روح کي گم ڪرڻ جي ڪوشش ڪري ٿي، نوجوانن کي صحي نالن سان ۽ صحي مقصد سان نه سڏيو ويو ته بلوچستان سميت پوري ملڪ ۾ خوفناڪ صورتحال پيدا ٿي سگهي ٿي، مان عدالت کي درخواست ڪيان ٿو جيئن ته پنهون مٿان ڪو به ڏوهه ثابت نه ٿي سگهيو آهي لهذه هن کي آزاد ڪيو وڃي.