انتساب
منھنجو نانو پاڪستان جي ٺھڻ کان اڳ ئي رضا ڪري ويو ھيو، جيڪو مون اکئين ڪو نه ڏٺو. ناني ۽ امان جي واتان سندس باري ۾ گھڻو ڪجھ ٻڌم. اکين کان وڏو ھئڻ جي باوجود ھيانءَ جو سڄو ھيو. لوڪ ادب جون ڪيتريون صنفون ازبر ھيس. قصا، ڪھاڻيون، ديوَن پرين جون آکاڻيون، ڏور، بيت، نقل، نظير، مولود، ڳجھارتون، مناقبا، مناجاتون، ڏِٺون، معمائون، لِڪ وارا بيت، پھاڪا، چوڻيون وغيرھ ڄڻ پاڻ ٺاھيندو ھيو. اکين کان معذور ھيو، پر ماڻھن کي وندرائي پنھنجي ۽ پنھنجي ٻچن جي روزي ڪمائيندو ھيو.
منھنجي نانيءَ به اھي سمورا وکر ساڻ ڪري، مڙس مئي کان پوءِ، مڙس ماڻھو ٿي ٻچا پاليا. سندس انھيءَ خوبيءَ ۽ ھمت ڀريي جذبي کي مون اکئين ڏٺو، سمجھيو، پرکيو ۽ ھينئين سان ھنڍايو.
رب پاڪ ٻنھي کي پنھنجي جوار رحمت ۾ رکي.
[b]- انجنيئر عبدالوهاب سهتو[/b]