ڏسڻي
2. اٽو کاڌو ڪُئي، مار پئي گابي تي. (چوڻي)
3. اٽو کائي ڀولو، مار کائي گابو. (پهاڪو)
4. اٺ پکي؛ نه اڏامي، نه بار کڻي. (پھاڪو)
5. اٺ کي تاڙيءَ کان ڪهڙو ڊپ؟ (پھاڪو)
6. اٺ کي گهنڊڻيءَ جو ڪهڙو ڀؤ؟! (پھاڪو)
7. اجايا پھ نه پچائجن. (چوڻي)
8. اڃا ڪڪڙا ڪنگر ۾، چي؛ ”پڙو مبارڪ“. (پھاڪو)
9. اڄ جو ڪم، سڀاڻي تي نه رکجي. (چوڻي)
10. اڇي پڳ مَ پس، اندر مڙيوئي اڳڙيون. (پھاڪو)
11. اڌ-سکي وديا؛ يا ماري، يا کاري. (چوڻي/ پهاڪو)
12. اڌ کي ڇڏي، جو سڄيءَ ڏي ڊڪي، تنهن کي سڄي ته نه ملي، پر اڌ ڪاڻ به سِڪي. (پھاڪو)
13. اصيلن آئي، ڪميڻن جي هوا نڪري وڃي. (چوڻي)
14. اناڙيءَ کي ڦرڻ، آسان. (چوڻي)
15. انڌير نگري، چرٻٽ راجا، ٽڪي سير ڀاڄي، ٽڪي سير کاڄا. (چوڻي)
16. اڻهوند مان هوند، خدا ڪندو آهي. (چوڻي)
17. اها ڪڪڙ ئي مري وئي، جيڪا سونا آنا ڏيندي هئي. (چوڻي)
18. اھا ئي شيءِ سونھن جو سبب، اھا ئي شيءِ موت جو سبب. (چوڻي)
19. اهو ڪم ڪجي، جو لعل به لڀي، پريت به رهجي اچي. (چوڻي)
20. اهو ڪي ڪجي، جو اوکيءَ ويل ڪم اچي. (چوڻي)
21. ايڪي ۽ اتحاد ۾ برڪت آهي. (چوڻي)
22. بخت ڏئي ڀيڙو، دال مان سيرو. (چوڻي)
23. بخش بيبي ٻلي، ڪئو لنڊو ئي ڀلو. (اردو، پهاڪو)
24. برا ڪر نه برايون، تو گھر به ڄايون. (چوڻي)
25. برائيءَ جو بدلو برائي آهي. (چوڻي)
26. بگهڙ کي رڍن جي ڌناري/ رکواليءَ تي نه رکجي. (پهاڪو)
27. بنا محنت جي مليل مزدوري، حرام ئي آهي. (چوڻي)
28. بي عقل سان ريس ڪير ڪندو؟ (چوڻي)
29. بيوقوف کي نصيحت ڪرڻ؛ ڊينگهرن تي اٽو هارڻ. (چوڻي)
30. بيوقوف جو هر هارو، منهن ڪارو. (چوڻي)
31. ٻه ته ٻارنھن. (چوڻي)
32. ٻجهڻ ٻجهيو هڪڙي، ٻجهيو ڪين اٻوجهن، اکريون ٻڌي پيرن ۾، واڙ چني سهن. (پهاڪو)
33. ٻچا، ڪانوَن کي به پيارا آهن. (چوڻي)
34. ٻڌيءَ ۾ طاقت آهي. (چوڻي)
35. ٻڍو ۽ ٻار، ٻئي هڪ آچار. (چوڻي)
36. ٻه شينهن ٻيلي ۾ نه ماپن. (پھاڪو)
37. ٻڪرار چيو گدڙ کي؛ ”ٻڪرين سان ويندين؟!“ گدڙ ته ٻئي هٿ اکين تي رکيا. (ساھتي، پھاڪو)
38. ٻلي شير پڙهايا، شير ٻلي نون کاوڻ آيا، چڱا ٿيا جو تيڪون وڻ تي چڙهڻ نه سکايا. (سرو/ پهاڪو)
39. ٻليءَ جي ڳچيءَ ۾ ٽلي، ڪير ٻڌندو؟ (پهاڪو)
40. ٻليءَ جي ميائو ميائو، ڊيڄاري ٿي. (پهاڪو)
41. ٻليءَ کي وارو وري ته وارو ڪين وڃائي. (پهاڪو)
42. ٻنيءَ مٿان ٻج، هاريندڙ هليا ويا. (شاھ، چوڻي)
43. ٻوڙو ٻڌي، صلاح ڪجي. (چوڻي)
44. ٻهراڙيءَ جو ڪتو، شهر ۾ هريو اچي، مالڪ وجهنس رسو، ته به ڇنايو اچي. (چوڻي)
45. ٻئي جي دل نه ڏکوئجي. (چوڻي)
46. ٻئي جي روزيءَ ۾ زهر نه وجهجي. (چوڻي)
47. ٻين کي گهٽ ڪين ڄاڻجي. (چوڻي)
48. ڀلان ڀليءَ جو ڇيھ ئي ناهي. (چوڻي) (ڏند ڪٿا)
49. ڀلو پِير ڪي ڀلو ويساھ. (پھاڪو)
50. ڀلو ڪر ته ڀلو ٿيئي. (چوڻي)
51. ڀلي ڀلي ڀاڻ آئي، سا به نه ڀلي. (پھاڪو)
52. ڀنگياڻي راڻي، طبيعت گونھاڻي. (پھاڪو)
53. ترت دان، مها پِڃُ. (هندي، چوڻي) (ڏند ڪٿا)
54. تڪڙ ڪم شيطان جو آهي. (چوڻي)
55. ٺڳ ٺڳي جڳ کي، سياڻو ٺڳي ٺڳ کي. (چوڻي)
56. ٺلهن ٺڪرن تي ڏويون ڪير جهليندو؟ (پھاڪو)
57. پاڻان ڏاڍي سان ڀائيچارو نه ڪجي. (پھاڪو)
58. پاڻان ڏاڍي سان پيچ نه پائجي. (چوڻي)
59. پاڻان وڏن سان پڇ نه اٽڪائجي. (پھاڪو)
60. پرائي ٽيڪ تي، ٻين کي گاريون نه ڏجن. (چوڻي)
61. پرائي پٽڻي، رن کهايا ٻئي ڪن، هٿان پيس پنهنجي، جو ڪرن وڍيس ڪن. (پهاڪو)
62. پنهنجو مال، دل کولي کائجي. (چوڻي)
63. پنهنجي ڪئيءَ جو؛ نه ويڄ، نه طبيب. (پھاڪو)
64. پهرين پاڻ عمل ڪجي، پوءِ ٻين کي نصيحت ڪجي. (چوڻي)
65. پئنچا نال، ايڪا دشي. (چوڻي)
66. پئنچن ۾ پرميشور آهي. (چوڻي)
67. پيادي مان هسوار، هسوار مان پيادو، خدا ٿو ڪري. (چوڻي)
68. جاتي کير تاتي کنڊ، جاتي جهڻ تاتي لوڻ. (چوڻي)
69. جاسين دنيا جي ڌنڌن کان پاڻ نه ڇڏائبو، تاسين ڌڻيءَ جي ملڻ جي اُميد نه رهندي. (چوڻي)
70. جاسين لُولو لٺ کڻي، تاسين ڪرھ اجهاميو وڃي. (پھاڪو)
71. جت پڄڻ نه پهت، ات ڀڄڻ ڪم وريام جو. (چوڻي)
72. جتي انصاف نه هوندو، اتي ويراني هوندي. (چوڻي)
73. جر نئيس، جيڏي نه نئيس. (پھاڪو)
74. جڳ مڙيوئي بازيگر جي بازي. (چوڻي)
75. جنهن جو استاد ناهي، تنهن جو بنياد ناهي. (چوڻي)
76. جنهن جو بد بنياد، تنهنجو ميوو مٺو نه ٿئي. (پھاڪو)
77. جنهن جو ڪرم ڦٽي، تنهن جو هر ڪم ڦِٽي. (چوڻي)
78. جنهن جو ڪم، سوئي ڪري، ٻيو ڪري، تاوڻ ڀري. (پهاڪو)
79. جنهن سان پڄي نه سگهجي، تنهن سان نمي هلجي. (چوڻي)
80. جنهن وڻ هيٺان آرام وٺجي، ان جو به خير گهرجي. (چوڻي)
81. جنهين جي هيڪار، ڪيائين ڪوڙي ٿي، تنهين تي ٻيهار، سچيءَ ساک نه وسهان. (چوڻي)
82. جنين ادب، تنين عجب. (چوڻي)
83. جني لاءِ منڊ منڊائبو آهي، سي ئي ڪم نه ايندا آهن. (چوڻي)
84. جو ڪري سو پائي، فقير کير کنڊ کائي. (چوڻي)
85. جو ڪمائي، سو کائي. (چوڻي)
86. جهڙو راءِ، تهڙي رعيت. (سنسڪرت، چوڻي)
87. جهڙو راجا، تهڙي پرجا. (سنسڪرت، چوڻي)
88. جهڙو گرو، تهڙا چيلا. (پهاڪو)
89. جهڙو لڳي واءُ، تهڙي ڏجي پٺ. (پھاڪو)
90. جھڙي سان ٿجي تھڙو. (چوڻي)
91. جهڙي سَٺ، تهڙيون ٽي ويهون. (پھاڪو)
92. جهڙي صحبت، تهڙو اثر. (چوڻي)
93. جهڙي ڪرڻي، تهڙي ڀرڻي. (چوڻي)
94. جهڙي نيت، تهڙي مراد. (چوڻي)
95. جيترا وات، اوتريون ڳالهيون. (چوڻي)
96. جيسي ڪو تيسا ملا، ڏوم ڪو ملا نائي، اس ني ڍولڪي بجائي، اس ني آرسي دکائي. (پھاڪو)
97. جيسي ڪو تيسا ملا، سن ري راجا ڀيل، لوهي ڪو چوها کا گيا، لڙڪا ليگئي چيل. (پھاڪو)
98. جيڪو ٻئي لاءِ کڏ کڻي، سو پاڻ انهيءَ کڏ ۾ ڪري. (پھاڪو)
99. جيڪو جهڙي ڪري، تنهن سان تهڙي ڪري ڇڏجي. (چوڻي)
100. جيڪو درياه ۾ نه گهڙيو آهي، تنهن کي ڊپ رهي ٿو. (پھاڪو)
101. جيڪو ڪم پاڻ کان نه ٿي سگهي، تنهن لاءِ ٻين تي زور نه رکجي. (چوڻي)
102. جيڪي ڪجھ تون نه آهين، اهو بڻجڻ جي ڪوشش نه ڪر. (چوڻي)
103. جيءُ خوش، جهان خوش. (چوڻي)
104. جيئن پئنچ چوَن، تيئن ڪجي. (چوڻي)
105. چري ڦِٺ ۾ خوش. (چوڻي/ پهاڪو)
106. چڱائي ڪر ته چڱائي ٿيئي. (چوڻي)
107. چڱو جن لکيو، مدو سي نه پسن، توڙي رڻ رهن، ته به کنڊون کائن کير سين. (چوڻي)
108. چمڙن جي گهر ويا مهمان، چي؛ ”اسان به پيا لٽڪون، اوهين به اچي لٽڪو.“ (پھاڪو)
109. چور، ڀلي بگھڙ ھجي، ڀاڙيو ٿيندو آھي.
110. چور ڪيڏي به چالاڪيءَ سان چوري ڪري، جاءِ واردات تي نشانيون ضرور ڇڏي. (چوڻي)
111. چورن مٿان مور پيا، اڌ ورهائي کڻي ويا. (پھاڪو)
112. ڇڪو ڇنو، ٻليءَ جي ڀاڳين. (پهاڪو)
113. ڇوڪرن، اٺ مسيت تي چاڙهيو ھيو. (چوڻي)
114. ڇوڪرن کان شيطان به پناھ گهري آهي. (چوڻي)
115. خچرن کان ولديت ڪهڙي پڇجي؟ (پهاڪو)
116. خدا حقئون به رکي، ناحقئون به رکي. (چوڻي)
117. دل جي ڳالھ، پياري زال کي به نه سلجي. (چوڻي)
118. دل کوٽي، عذر گهڻا. (چوڻي)
119. دنيا ۾ رِپن مٿان رِپون پيون آهن. (چوڻي)
120. دوست اهو جو اوکيءَ ويل ۾ ڪم اچي. (چوڻي)
121. دولت، دلي يار جدا ڪري. (چوڻي)
122. ڏاڍو سو گابو. (پھاڪو)
123. ڏاند تي چڙهئي به ڪنهن ڏک ڏٺا؟ (پهاڪو)
124. ڏاھ ڏي ان کي جو ڏاهو ٿيڻ چاهي، ڏاھ نه ڏي باندر کي، جو گهر جهرڪيءَ جو ڊاهي. (پھاڪو)
125. ڏڏن کي ڏڏاڻيون متيون ڏجن. (پھاڪو)
126. ڏئي مٿان، پر ڪنهن جي هٿان. (چوڻي)
127. ڍائي ماڻهوءَ کي پلاءُ به اهڙو سواد نه ڏئي، جهڙي بکئي کي رُکي روٽي سواد ڏئي. (چوڻي)
128. رُکي سُڪي کاءُ، ٿڌو پاڻي پيءُ، نه تڪ پرائو پلاءُ، نه ترساءِ پنهنجو جيءُ. (چوڻي)
129. رڍ ٻوٿ-ڪاري آھي ته ڳئون به پڇ-ڪاري آھي. (پھاڪو)
130. زال کي مڙس جو نالو ايندو آهي پر وٺندي ناهي. (پھاڪو)
131. زندگي، هڪ خواب آهي. (چوڻي)
132. ساھدارن کي نه ايذائجي. (چوڻي)
133. سڀ کان ڀلي شيءِ به زبان آهي، سڀ کان بري شيءِ به زبان آهي. (چوڻي)
134. ست ڪئا کائي ٻلي، حج تي هلي. (پهاڪو)
135. ستن ڪونهان، جاڳندن وڇون. (پھاڪو)
136. سَپَ مٿي گاه، سپ ٻيٽو نه وسري، چت وڻسي، ڏڌ ڪاءُ ساءُ. (جتڪي، پهاڪو)
137. سپ نه ماري پر سپ جو سراپ ماري. (پهاڪو)
138. سچائي، سٺو گڻ/ وڙ آهي. (چوڻي)
139. سچ ته بيٺو نچ. (چوڻي)
140. سُر ٺهي نه ٺهي، وٺ رينگٽ کي. (پھاڪو)
141. سِر وئي کان پوءِ، سج اڀري ته واھ نه ته ڇٽو. (چوڻي)
142. سُستي، گداگريءَ جو دروازو کولي ٿي. (چوڻي)
143. سکڻي دعا، پِٽ برابر. (چوڻي/ پهاڪو)
144. سنگ تاري، ڪسنگ ٻوڙي. (سنسڪرت، چوڻي)
145. سوال جو جواب نه اچي ته بد تميزي نه ڪجي. (چوڻي)
146. سؤ ڪُئا کائي ٻلي، حج تي هلي. (چوڻي)
147. سؤ ميل جي منزل تي پهچڻ لاءِ، شروعات پهرئين قدم سان ٿيندي آهي. (چوڻي)
148. سؤ وڃائجي ساءُ نه وڃائجي. (پھاڪو)
149. ”سها مانس کائينس؟“ چي؛ ”آپ رو بچي، تو ئي کاسو“. (ٿر، پهاڪو)
150. سهو پاڻ ٻوڙ، چي؛ ”امان ٻوڙ!“ (پھاڪو)
151. سيٺ پيارو، ڪن ڌن پيارو؟ (پهاڪو)
152. شيدي گورو نه ٿئي، توڙي سوَ صابڻ لائي. (پهاڪو)
153. شينهن کي ڪير چوي؛ ”تنهنجي وات ۾ ڌپ آهي“. (پهاڪو)
154. صبر سون، ڳالهائڻ چاندي. (چوڻي)
155. صلح وارو ڪوڙ، فتني واري سچ کان بهتر آھي. (چوڻي)
156. ضرورت ايجاد جي ماءُ آهي. (چوڻي)
157. عقل ريءَ عذاب، گهڻا پسندينءَ جندڙي. (چوڻي)
158. عيب ڪڍڻ سولو، سڌارڻ اولو. (چوڻي)
159. غريب کي آسودو، خدا ٿو ڪري. (چوڻي)
160. فقير جو؛ نه خدا مري، نه ڪشتو ٽٽي. (چوڻي)
161. ڦوسي بڙ تي ويھي چوي؛ ”اڏامندس ته بڙ، ڌَم نه سھي سگھندو.“
162. قوم جي دشمن جي سزا؛ موت آهي. (چوڻي)
163. ڪانءُ هليو مور جي ٽور، کنڀ کهائي؛ نه رهيو ڪانءُ، نه رھيو مور. (پھاڪو)
164. ڪتي جو پڇ، ٻارنهن مهينا نڙ ۾ وجھ ته به اڍنگو. (پھاڪو)
165. ڪتي جو ڪارو منهن، رٻ اوتري جي اوتري. (پھاڪو)
166. ڪپھ جو ٻورو، پُسي ٿئي ڳؤرو. (پھاڪو)
167. ڪڙهڻ کان سواءِ پڙهڻ، بيڪار آهي. (چوڻي)
168. ڪمي ڪنوار ۾ ناهي ته گهٽتائي گهوٽ ۾ به ناهي. (پھاڪو)
169. ڪنهن جو برو نه ڀانءِ، جي چاهين ڀلو پنهنجو. (چوڻي)
170. ڪورين فارسيءَ سکڻ کان ڪئي بان، جيسين هجن جيئرا. (پهاڪو)
171. ڪوڙ جو مثلو؛ ڪوڙ. (چوڻي)
172. ڪوڙ جي پاڙ، ٺڪريءَ تي. (چوڻي)
173. ڪوڙ جي منهن ۾ ڌوڙ. (چوڻي)
174. ڪوشش، ڪاميابيءَ جي ڪنجي آهي. (چوڻي)
175. کائيندي کوھ کٽي وڃن. (پھاڪو)
176. کوھ جي ڏيڏر لاءِ، سڄي دنيا کوھ ۾ آهي. (پھاڪو)
177. کيتي، سر سيتي. (پھاڪو)
178. گدڙ به ڏر تي شينهن آهي. (پھاڪو)
179. گدڙ ڊاک نه پڄي، آکي؛ ”ٿو کٽا“. (پھاڪو)
180. گدڙ ڪڏهن به شينهن نه ٿي سگهندو. (پھاڪو)
181. گڏھ جو پڇ ته گڏھ جو پڇ ئي رهندو. (پھاڪو)
182. گڏھ کي شاديءَ جو دعوتنامو مليو، چي؛ ”ڄاڃين لاءِ پاڻي ڀرڻو آهي“. (پھاڪو)
183. گُگَر گِگِر، پنڊا اڙيا. (ٿر، پهاڪو)
184. ڳڙ نه ڏجي ته ڳڙ جهڙي ڳالھ ته ڪجي. (ھندي، پھاڪو)
185. گهڻن سان، الله جي مدد شامل آهي. (چوڻي)
186. گهڻي کاڌي، گهڻو جوکو. (چوڻي)
187. لالچ، بري بلا. (چوڻي)
188. لالچ، سِر وڃائي. (چوڻي)
189. لتر کي پڄي چڪر، چڪر کي پڄي لتر. (چوڻي)
190. لُچ جي چَٽَ تي نه وڃجي. (چوڻي)
191. لچ جي صحبت ۾ چڱو مڙس پڻ گلاهاب ٿئي. (چوڻي)
192. لچ کي چڱي مت ڏَسڻ، آهي پاڻ لاءِ جنجل پرائڻ. (چوڻي)
193. لڏ هيٺان به لعل لڀيو وڃي. (پھاڪو)
194. لکيون لوهارن کي چڏن ۾ چڻنگون. (پھاڪو)
195. لڳي ته لائي، نه ته رن پرائي. (پھاڪو)
196. لڳي هووئي ته ڪل پوئي، نه ته لڳي واليان نُون پڇ. (سرائيڪي)
197. لوھ پارس سان گسندو ته سونُ ٿيندو. (پھاڪو)
198. لوھ، لوھ کي ڪٽي. (چوڻي)
199. مادرزاد انڌي کي عينڪ جي ڪهڙي ضرورت. (پھاڪو)
200. مٿي تي رکيل وزن، وري به پيرن کي کڻڻو ٿو پوي. (پهاڪو)
201. محنت جو ڦل، هر ڪنهن کي ملي ٿو. (چوڻي)
202. مرشد به جهڙو ماڻهو. (پھاڪو)
203. مروان موت، ملوڪان شڪار. (پھاڪو)
204. مڙس اهو آهي، جو پريندي ٻلي ماري. (پهاڪو)
205. مئي پڄاڻان؛ سج اڀري ته ڇا، نه اڀري ته ڇا؟ (پھاڪو)
206. مئيءَ وٿ جو ملھ ناهي. (پھاڪو)
207. ميان جي مڏي؛ ٻه ڏندڻ، ٽين تڏي. (پھاڪو)
208. ميلي کان، جھميلي ۾ رهڻ ڀلو. (چوڻي)
209. نا انصافي جت ٿيندي، تباهي ات ايندي. (چوڻي)
210. نادان دوست کان، داناءُ دشمن ڀلو. (چوڻي)
211. نڀاڳو پاڻي ڀرڻ لاءِ وڃي؛ يا کوھ سڪي، يا رسي ٽُٽي. (پھاڪو)
212. نصيبن کان ڀڄي ڪين سگهبو. (چوڻي)
213. نفاق ۾ نقصان آھي. (چوڻي)
214. نفعي جي ڳالھ، بيمار کي به چاق ڪري. (پھاڪو)
215. نقصان جنهن جو ٿئي، پڇا ڳاڇا به ان کان ٿئي. (پھاڪو)
216. نه ڪنهن کي عقل منجهايو آ، نه ڪنهن کي سونهن سڪايو آ. (چوڻي)
217. نيڪي ڪر، درياھ ۾ اڇل. (اردو، چوڻي)
218. نيڪيءَ جو بدلو، برائيءَ ۾ نه ڏجي. (چوڻي)
219. نيم طبيب، خطرھ جان. (پهاڪو)
220. واڇان، نوڙي کڻي هلي ڇيڻن کي. چي؛ ”ٻجهو ته ٻجهو، نه ته مور نه ٻجهو.“ (پھاڪو)
221. واڙيءَ ٻارنهن، هٽ اٺارنهن، گهر ويٺي چوويھ. (پھاڪو)
222. وڇون آهي ننڍڙو، پر وھ جو آهي ڳنڍڙو. (چوڻي/ پھاڪو)
223. وڏن کي، وڏا ڏک. (چوڻي)
224. وڏو بيوقوف اهو آهي، جو سڀاڻي جي ڳڻتي نه ڪري. (چوڻي)
225. ونڊي ورهائي کنيل ڪم، جلد نبري ٿو. (چوڻي)
226. وڻ جي جنھن ٽاريءَ تي ويهجي، تنهن کي نه وڍجي. (پهاڪو)
227. وڻي نه وڻي، وچئون گرھ کڻي. (چوڻي)
228. ويل ويل هٿ نه ايندي! (چوڻي)
229. هٿ جي ڪنگڻ لاءِ، ڪهڙي آرسي. (پھاڪو)
230. هر بيماريءَ جو علاج ساڳيو نه هوندو آهي. (چوڻي)
231. هر ڪنهن وٽ پنهنجي معتبري اهم آهي. (چوڻي)
232. ھر ڪنھن کي دل گھري شيءِ وڻي ٿي. (چوڻي)
233. هر ڪو پنهنجو نصيب کائي ٿو. (چوڻي)
234. هر ڪو عادت کان مجبور آهي. (چوڻي)
235. هر ڪو پاڻ کي سهڻو سمجهي ٿو. (چوڻي)
236. هر ماڻهو، پنهنجي ڳالھ لاءِ دليل رکندو آهي. (چوڻي)
237. هرڻ جي اڃ ۽ رڻ جي رڃ کٽڻي ناهي. (پھاڪو)
238. هر ڳالھ ۾ حڪمت/ ڀلائي آهي. (چوڻي)
239. هر وقت، گذري ويندو. (پشتو، چوڻي)
240. هڪ سونو ڳھ، ٻي زبان سهڻي، پوءِ ڪير نه رکندو ڳھ. (پهاڪو)
241. همتِ بنده، مدد خدا. (فارسي،چوڻي)
242. هنر چوي؛ آ بادشاھ. (چوڻي)
243. هنر واري جو هنر کپي، بي هنر جي جند کپي. (چوڻي)
244. هو ساڻ نه نيندا، هيءَ ڏاند تي چڙهندي. (پهاڪو)
245. يار چاڪي، جوڳ رکي. (پهاڪو)