[ گهه ]
آڳاٽي دور ۾ واهن جي کاٽيءَ لاءِ مشينون نه هونديون هيون، جنهنڪري کاٽيءَ جو ڪم خرڪار ۽ کامڙيا ڪندا هيا. هڪ دفعي نصير واھ کي کاٽيءَ جي ضرورت هئي. ان لاءِ هڪڙي صاحب کي سرڪار نامدار حڪم ڪيو؛ ”پاڻي وهي اچڻ کان اڳ، کاٽي کڄي مڪمل ٿيڻ گھرجي.“
حد جو عملدار، سر زمين تي پهتو. ڏٺائين ته لٽ ۽ چڪڻ تمام بي انداز آهي. ڪم گهڻو ۽ اوکو هيو. اتفاق سان کيس ستاويھ سؤ کن کامڙيا ملي ويا، جن ٿورن ڏينهن ۾ ڪم اڪلائي ڏنس.
انهيءَ وچ ۾ حد جو وڏو عملدار معائني لاءِ سر زمين تي آيو ۽ ڏسي ڏاڍو خوش ٿي پڇيائين؛ ”ايڏو وڏو ڪم ڪيئن جلد اڪلائجي ويو؟“
ڪم ڪرائيندڙ عملدار کيس ٻڌايو؛ ”مزدور ججھي تعداد ۾ ميسر ٿي ويا، جن ڪم کي ڏينھن رات ڪري ورتو ۽ پاڻي اچڻ کان اڳ اڪلائي ڏنائون.“
”گهڻن سان الله جي مدد شامل آهي.“ معائني لاءِ آيل وڏي عملدار، مڙني کي شاباس ۽ دلداري ڏيندي چيو؛ ”سي جيئن ڪن، سو ٿي سگهي.“
مطلب: ۱. گھڻا، ڄڻ پٽ الک جا. (۳) ص ۱۷۸
186. گهڻي کاڌي، گهڻو جوکو. (چوڻي)
هڪڙي ڇوڪر، ٻيرن سان ڀريل دکيءَ ۾ هٿ وجهي، ٻيرن جي مُٺِ ڀري. ڀريل مُٺِ، دکيءَ جي ڳچيءَ وٽ ڦاسي پيس ۽ زورن ڏيڻ سان به نه نڪتس، ڇو جو دکيءَ جو منهن سوڙهو هئو ۽ ڀريل مُٺ ٿلهي هئي.
ايتري ۾ ٻار جو مِٽُ عزيز اچي ويو، جنهن سندس حالت ڏسي، نصيحت ڪندي صلاح ڏنس؛ ”ابا پٽ! جيڪڏهن ڀريل مُٺ مان اڌ ٻير هيٺ هارين ته پوءِ ٿورن ٻيرن واري مُٺ دکيءَ جي منهن وٽان سولائيءَ سان ڪڍي وٺندين. باقي جلد بازي ۽ لالچ ۾ هٻڇ ڪندين ته هٿ ڦاٿل ئي رهندئي.“
ڇوڪر نصيحت تي عمل ڪيو ۽ ٿورن ٻيرن ڪڍڻ ۾ ڪامياب ٿي ويو.
مطلب: ۱. گهڻو پيٽ ڀرڻ وارو يا هٻڇ ڪرڻ وارو، حالات واقعات جي مامرن ۾ اٽڪي پوي ٿو ۽ ڏاڍيون تڪليفون سهي ٿو.