زندگي آهي ٽڙيل رابيل جان
ناهي پرين،
جو ڏسڻ ۽ وائسڻ کان اڳ،
کڻي ٿوڪارجي،
زندگي پينار جو ڪستو نه آ،
زندگي هالار جان ارڏي اڏول،
سچ ساڀيان، سونهن سپنا،
جاڳ آهي زندگي،
محنتن ۽ محبتن جو ماڳ آهي زندگي،
ڪنوار جان ڪوري نڪوري،
ماڪ ورني زندگي،
مرڪ مينديءَ رنگ،
مٿي جا موڙ آهي زندگي.
ڪارونجهر جي ڪور،
نچندڙ مور آهي زندگي.
زندگي- ڄڻ شاهه جي آ شاعري،
زندگي- سچل جي ڪافيءَ وانگيان،
زندگي- ساميءَ جا ڄڻ ڪي سلوڪ،
زندگي- اياز رچيا لوڪ گيت.
رات جي راڻي،
ڪينجهر جا ڪنول،
رُت بسنتي،
سرنهن جو ڦولار،
ڳاڙها ٻير، ماکيءَ لار آهي زندگي.
زندگي، آهي ٽڙيل رابيل جان،
لوڪ مُکَ تي مرڪ،
سج ڪرڻن جيان.
اڻ مئي مُرڪ.
من جو موهه آهي زندگي.
چيٽ جي چانڊاڻ،
جهوٽا هير جا،
سون ورنا کيت،
ها- گهر گهر ولوڙا کير جا،
ڪينجهر ڪنڌيون،
منڇر ڪنڌيون، سنڌوءَ ڪنڌيون.
گاج جي گجگوڙ آهي زندگي.
زندگي تاريخ جو ورجاءُ آ.
جهوڪ- مياڻي - باغبان،
ديبل بندر،
روپاهه ماڙي- سن- سيوستان،
ننگر ٺٽو،
رتو رني ڪوٽ، ها- موهن جو دڙو.
وقت جي هر ڏاڍ ۽ ڏهڪاءَ سان،
اڻ ساهيءَ اٽڪاءُ، آهي زندگي.
زندگي ايڏي ڪساري ۽ ڪڙي،
ناهي پرين،
جو ڏسڻ ۽ وائسڻ کان اڳ،
کڻي ٿوڪارجي.
زندگي دوکو نه آ
جيءَ جو جوکو نه آ،
زندگي ايڏي هچاري ڪانه آ،
زندگي ايڏي ڏکاري ڪانه آ،
جا کڻي آڙاهه ۾ اڇلائجي،
يا- تاس جي پتن مٿان هارائجي.
زندگي ٻِيڙيءَ اڌڙ ناهي پرين،
جو وسامڻ کان ئي اڳ اڇلائجي.
زندگيءَ جو ماڻ ۽ ماپو نه ڪو،
زندگيءَ جا روپ ۽ ٻهروپ لک،
ڌرتتو ڏينهن،
پارا پوهه جا،
بک، بيماري- هيڪاري،
پوءِ به پياري زندگي.
زندگي ملاح جي ٻيڙي جيان،
کوڙ سارا ڪُن،
آخر ڪنارا زندگي.
زندگي پڙ تي چڳندڙ ڳيرڙا،
زندگي ٻيلن اندر ٻرندڙ چڙا،
زندگي آ جوٽ هاريءَ هٿ ۾،
زندگي آ سون ناريءَ نٿ ۾،
زندگي وسڪار سارنگ جي پرين،
زندگي ٿڌڪار سارنگ جي پرين،
زندگي ٿر جي آهي ساوڪ پرين.
زندگي ئي مهڙ آهي.
توڙ آهي زندگي.
زندگي کي زندگي جان گهارجي.
زندگي کي آجپي تان وارجي.
زندگي ايڏي ڪساري ۽ ڪڙي،
ناهي پرين،
جو ڏسڻ ۽ وائسڻ کان اڳ،
کڻي ٿوڪارجي.