احساس
سانجهيءَ تائين.
جيون جڳ جي،
من آڳر تي- او ناري،
تون سندر سپنا جوڙين ٿي،
ڄڻ پنهنجو رت ولوڙين ٿي.
تنهنجي سپنن ساڀيان ڪارڻ.
اڻ پورو هان آءٌ.
منهنجو جيون
کنڊر کنڊر.
منهنجا گيت اُٻاڻڪا،
ڇو منهنجي اوسيئڙي ۾،
ويهي،
پنهنجو پاڻ پتوڙين ٿي،
ڇو سندر سپنا جوڙين ٿي،
تون پنهنجو رت ولوڙين ٿي،
ڄڻ منهنجو رت ولوڙين ٿي.