نه ڪو چيٽُ پنهنجو، نه ڪائي ڪَتي آ
ڪُلهي پاندَ پالهو، ڳَڀي لاءِ قَطارون.
نه سارينِ جا رونبا، نه ڪَڻڪُن جون ناڙيون،
نه وونئڻن جا چونڊا، پکين جون اُڏارون.
سياري جا پارا ۽ سانوڻ جا جهولا،
سرءُ مُندَ ڏَئي ڇو، کَسي وئين بَهارون.
نه ميندي هٿن تي، نه موڙون مٿن تي،
نه ٻانهن ۾ ڳانا، نه سرگس نه ڪارون.
سڀئي راڄ رکوال، ويري بڻايئي،
ڏئي منهن ڀڄي ويا، لڌن ڪونه سارون.
سنگتِ ساٿَ رِشتن جي معنيٰ کسي وئين،
ڪريون هاڻ ڪهڙيون، پرين جون پچارون.
اڙي وقت توتي هزارين ميارون،
ڏئي وئين اسان کي تون در در ڌڪارون.