ڳاڙهي رت جو پِيلو رنگ
ڏيهه سڄو ئي گہاٽو جہنگ،
ماڻهو ماڻهو مٽجي ويوآ،
دوکن جو ڪو ناهي دنگ.
کيت اڃارا نٽهڻ اُس،
ساڻو ساڻو آ هر سنگ.
ٽليون، ڀور، چڙا ۽ ڇير،
چپ ڪيڏو چارڻ جو چنگ.
جن کي جيون ڪل نه ڪائي،
تن کي ڌرتيءَ ڪهڙو ننگ.
شاعري
خانه بدوش لفظن جا قافلا
”خانه بدوش لفظن جا قافلا“ خوبصورت شاعر ۽ صحافي ادل سولنگي جي تخليقن جو مجموعو آهي. عبد الغفار تبسم لکي ٿو:
”شاعريءَ ۽ ٻوليءَ جي سواد سان گڏ ادل جي شاعراڻي اسلوب سان سنڌ جي ماڳن، مڪانن اُڌمن، اُمنگن، ڪمند جي واڍين کان وٺي تماشامن ۽ روپلن، سيارن سانوڻن، وارن جي چڳن کان وٺي جي هوائن جا حسين احساس ۽ زندگيءَ جون بي پناهه تنوارون ڄڻ لونءَ لونءَ مان تنوارينديون هجن، سندس هائيڪن ۽ بيتن ۾ سنڌ جي سونهن جو ڀرپور منظرنامو موجود آهي.“
”شاعريءَ ۽ ٻوليءَ جي سواد سان گڏ ادل جي شاعراڻي اسلوب سان سنڌ جي ماڳن، مڪانن اُڌمن، اُمنگن، ڪمند جي واڍين کان وٺي تماشامن ۽ روپلن، سيارن سانوڻن، وارن جي چڳن کان وٺي جي هوائن جا حسين احساس ۽ زندگيءَ جون بي پناهه تنوارون ڄڻ لونءَ لونءَ مان تنوارينديون هجن، سندس هائيڪن ۽ بيتن ۾ سنڌ جي سونهن جو ڀرپور منظرنامو موجود آهي.“
- 4.5/5.0
- 6069
- 817
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- ادل سولنگي
- ڇاپو پھريون
ڏيهه سڄو ئي گہاٽو جہنگ،
ماڻهو ماڻهو مٽجي ويوآ،
دوکن جو ڪو ناهي دنگ.
کيت اڃارا نٽهڻ اُس،
ساڻو ساڻو آ هر سنگ.
ٽليون، ڀور، چڙا ۽ ڇير،
چپ ڪيڏو چارڻ جو چنگ.
جن کي جيون ڪل نه ڪائي،
تن کي ڌرتيءَ ڪهڙو ننگ.