بيت
سرها ٿين ساهه، مارُن جا ته ملير ۾.
مارُن جا ته ملير ۾، ڇيلا ڏين ڇال،
ماروئڙا ۽ مال، سکيا رهن سنڌ ۾.
سکيا رهن سنڌ ۾، پنهنجا سڀ پنهوار،
ڳئون ۽ ڳنوار، جيئرا رهن جڳ ۾.
جيئرا رهن جڳ ۾، مارو سڀ مسڪين،
”ادل“ سنڌ زمين، سائي رهندي صديون.
جيڏا جہريل جہوپڙا اوڏا روشن من،
تاڻيو پنهنجا تن، بيٺا آهن گہٽ تي.
بيٺا آهن گہٽ تي، سورهيه ۽ سرواڻُ،
موج ڀريو مهراڻُ، ورڻو آهي ڪِين ڪِي.
ورڻو آهي ڪِين ڪِي، اڳتي پاتل پير،
ڇمڪي پوندي ڇير، ماڻينداسين ماڳ کي.
ماڻينداسين ماڳ کي، ڪيرينداسين ڪوٽ،
”ادل“ ڪنهن جي اوٽ، وٺڻي آهي ڪِين ڪِي.
ٺپيا ٺاهوڪا، بٺيءَ رواتن،
ڄَرون ٿا ڄرڪن، ڏاٽا منهنجي ڏيهه جا.
ٺپيا ٺاهوڪا، بٺيءَ باهه روات،
ڪهاڙا ۽ ڪات، اُڀا آهن اُڀ ۾.