پــريــــن
ڪڪر ڪارونڀار جيان.
نيڻ تنهنجا ڄڻ ته،
منڇر جون ڪنڌيون.
ڳل تنهنجا ٿا لڳن،
ڪينجھر ڪنول.
ڳاٽ تنهنجو آهي،
ڪارونجھر جبل.
مرڪ تنهنجي ڄڻ ته،
سنڌوءَ جي اٿل.
چپ چورين ٿي،
ٽڙن رابيل ٿا.
روپ تنهنجو،
چنڊ جو جوڀن پرين،
ساٿ تنهنجو آهي،
پارس جو ڇهاءُ،
تنهنجو اوسيئڙو،
سدائين ساهه کي،
منهنجي من جي،
مايا ۽ ميراث تون،
منهنجي سپنن جي،
شهر جي روشني،
ڏور ڀل مون کان،
کڻي ڪيڏو هجين،
پوءِ به منهنجي روح ۾،
پئي ٿي رچين!
جڳ ساري کان اتم،
منهنجا پرين-
شاهه سائين جي رسالي جو قسم،
تو بنان،
ساري حياتي ڄڻ ٻُسي،
۽ ٻُسي ڪائنات ساري تو بنا او پرين.