سياري جو وسڪارو
پهرئين وسڪاري،
شهر جي عمارتن جا
ميرا مک- ڌوئي اجرا ڪيا.
وڻ، ٻوٽا ۽ گل
ڪنهن نئين نويليءَ
ڪنوار جيان سينگار جي،
هوائن کي ڀاڪرين پيا.
ان ويلي، ها! ان ويلي،
امن ۽ اميدن جا،
ڪبوتر اڇا،
اڀ ڏانهن اڏارون ڪندي،
ڦٿڪي اچي پَٽِ ڪريا.
انڊلٺ جا رنگ سمورا،
رتانوان ٿي،
وسڪاري سان گڏ،
ڌرتيءَ تي وسڻ لڳا.
ان ويلي ها! ان ويلي،
مک مک جي آ ڳنڌ تي،
مرڪن پنهنجا پاند ڦهلائي،
پاڻ وارڻ جا حيلا هلايا.
پر ڪنهن به آڳند تان سندن،
آجيان نه ٿي،
۽ مرڪن کي مايوس، نراس ٿي،
موٽڻو پيو.
سياري جي مند واري،
پهرئين وسڪاري،
گدلي شهر جي عمارتن جا
مک ڌوئي اڇا اجرا ته ڪيا،
پر - ماڻهن جا من، ساڳيا ئي ميرا رهيا،
ميرا رهيا!
ها- ميرا رهيا...!