اَوٽ ۾ جيڏيون خطائون
موٽ ۾ اوڏيون سزائون.
هٿ کڻي ٿڪجي پياسين،
ڪين اگہيون التجائون.
جہول ۽ ڪشڪول خالي،
دربدر ساريون صدائون.
اُڃ جهڙا خواب پنهنجا،
رُڃ جهڙيون ساڀيائون.
ننڊ هيريل نيڻ آهن،
بي حسيءَ جون وارتائون.
لوڪ مايا موهه ۾ آ،
ديس سان ڪهڙيون وفائون.
شاعري
خانه بدوش لفظن جا قافلا
”خانه بدوش لفظن جا قافلا“ خوبصورت شاعر ۽ صحافي ادل سولنگي جي تخليقن جو مجموعو آهي. عبد الغفار تبسم لکي ٿو:
”شاعريءَ ۽ ٻوليءَ جي سواد سان گڏ ادل جي شاعراڻي اسلوب سان سنڌ جي ماڳن، مڪانن اُڌمن، اُمنگن، ڪمند جي واڍين کان وٺي تماشامن ۽ روپلن، سيارن سانوڻن، وارن جي چڳن کان وٺي جي هوائن جا حسين احساس ۽ زندگيءَ جون بي پناهه تنوارون ڄڻ لونءَ لونءَ مان تنوارينديون هجن، سندس هائيڪن ۽ بيتن ۾ سنڌ جي سونهن جو ڀرپور منظرنامو موجود آهي.“
”شاعريءَ ۽ ٻوليءَ جي سواد سان گڏ ادل جي شاعراڻي اسلوب سان سنڌ جي ماڳن، مڪانن اُڌمن، اُمنگن، ڪمند جي واڍين کان وٺي تماشامن ۽ روپلن، سيارن سانوڻن، وارن جي چڳن کان وٺي جي هوائن جا حسين احساس ۽ زندگيءَ جون بي پناهه تنوارون ڄڻ لونءَ لونءَ مان تنوارينديون هجن، سندس هائيڪن ۽ بيتن ۾ سنڌ جي سونهن جو ڀرپور منظرنامو موجود آهي.“
- 4.5/5.0
- 6069
- 817
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- ادل سولنگي
- ڇاپو پھريون
موٽ ۾ اوڏيون سزائون.
هٿ کڻي ٿڪجي پياسين،
ڪين اگہيون التجائون.
جہول ۽ ڪشڪول خالي،
دربدر ساريون صدائون.
اُڃ جهڙا خواب پنهنجا،
رُڃ جهڙيون ساڀيائون.
ننڊ هيريل نيڻ آهن،
بي حسيءَ جون وارتائون.
لوڪ مايا موهه ۾ آ،
ديس سان ڪهڙيون وفائون.