جيون جهڙو زهر جا ڍُڪ
پوءِ به پيان پيو ڀريو ٻُڪ.
ٿڌڙين هيرن جا جهوٽا،
توبن ڄڻ نانگن جا چڪ.
ڪيڏا ويڇا ڪيڏا کيڏ،
اکيون روز وهائن لُڙڪ.
تنهنجي ڪارڻ ويٺو آهيان،
واجهه وجهون ساڳيءَ سَڙڪ.
جيون جوڀن ڪهڙو هوندو،
جي نه مُيَسّر هوندي مُرڪ.
شاعري
خانه بدوش لفظن جا قافلا
”خانه بدوش لفظن جا قافلا“ خوبصورت شاعر ۽ صحافي ادل سولنگي جي تخليقن جو مجموعو آهي. عبد الغفار تبسم لکي ٿو:
”شاعريءَ ۽ ٻوليءَ جي سواد سان گڏ ادل جي شاعراڻي اسلوب سان سنڌ جي ماڳن، مڪانن اُڌمن، اُمنگن، ڪمند جي واڍين کان وٺي تماشامن ۽ روپلن، سيارن سانوڻن، وارن جي چڳن کان وٺي جي هوائن جا حسين احساس ۽ زندگيءَ جون بي پناهه تنوارون ڄڻ لونءَ لونءَ مان تنوارينديون هجن، سندس هائيڪن ۽ بيتن ۾ سنڌ جي سونهن جو ڀرپور منظرنامو موجود آهي.“
”شاعريءَ ۽ ٻوليءَ جي سواد سان گڏ ادل جي شاعراڻي اسلوب سان سنڌ جي ماڳن، مڪانن اُڌمن، اُمنگن، ڪمند جي واڍين کان وٺي تماشامن ۽ روپلن، سيارن سانوڻن، وارن جي چڳن کان وٺي جي هوائن جا حسين احساس ۽ زندگيءَ جون بي پناهه تنوارون ڄڻ لونءَ لونءَ مان تنوارينديون هجن، سندس هائيڪن ۽ بيتن ۾ سنڌ جي سونهن جو ڀرپور منظرنامو موجود آهي.“
- 4.5/5.0
- 6069
- 817
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- ادل سولنگي
- ڇاپو پھريون
پوءِ به پيان پيو ڀريو ٻُڪ.
ٿڌڙين هيرن جا جهوٽا،
توبن ڄڻ نانگن جا چڪ.
ڪيڏا ويڇا ڪيڏا کيڏ،
اکيون روز وهائن لُڙڪ.
تنهنجي ڪارڻ ويٺو آهيان،
واجهه وجهون ساڳيءَ سَڙڪ.
جيون جوڀن ڪهڙو هوندو،
جي نه مُيَسّر هوندي مُرڪ.