آوازن جا چهڪ
پاڻ سان ئي
پيار آهي
ڇو؟
انهيءَ لاءِ
جو.
دنيا جنهن انسان کان
نفرت،
ڪئي آ.
مون ان انسان سان ئي.
محبت
ڪئي آ.
شاعري
خانه بدوش لفظن جا قافلا
”خانه بدوش لفظن جا قافلا“ خوبصورت شاعر ۽ صحافي ادل سولنگي جي تخليقن جو مجموعو آهي. عبد الغفار تبسم لکي ٿو:
”شاعريءَ ۽ ٻوليءَ جي سواد سان گڏ ادل جي شاعراڻي اسلوب سان سنڌ جي ماڳن، مڪانن اُڌمن، اُمنگن، ڪمند جي واڍين کان وٺي تماشامن ۽ روپلن، سيارن سانوڻن، وارن جي چڳن کان وٺي جي هوائن جا حسين احساس ۽ زندگيءَ جون بي پناهه تنوارون ڄڻ لونءَ لونءَ مان تنوارينديون هجن، سندس هائيڪن ۽ بيتن ۾ سنڌ جي سونهن جو ڀرپور منظرنامو موجود آهي.“
”شاعريءَ ۽ ٻوليءَ جي سواد سان گڏ ادل جي شاعراڻي اسلوب سان سنڌ جي ماڳن، مڪانن اُڌمن، اُمنگن، ڪمند جي واڍين کان وٺي تماشامن ۽ روپلن، سيارن سانوڻن، وارن جي چڳن کان وٺي جي هوائن جا حسين احساس ۽ زندگيءَ جون بي پناهه تنوارون ڄڻ لونءَ لونءَ مان تنوارينديون هجن، سندس هائيڪن ۽ بيتن ۾ سنڌ جي سونهن جو ڀرپور منظرنامو موجود آهي.“
- 4.5/5.0
- 6069
- 817
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- ادل سولنگي
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- خانه بدوش لفظن جا قافلا
- حق واسطا
- ارپنا
- سنڌ سلامت پاران
- اداري پاران
- ادل سولنگي: مختصر تعارف
- ادل سولنگيءَ جي خانه بدوش لفظن جا قافلا (مهاڳ) : رکيل مورائي
- امهاڳ : ادل جي شاعري سنڌ جو گزيٽيئر آهي (عبدالغفار تبسم)
- زندگيءَ جهڙو شخص : ڪلثوم سولنگي
- ادل سولنگي کي ڀيٽا : نويد سنديلو
- شاعر جي قلم مان : خانه بدوشيءَ جون ساروڻيون
- نظم
- انڌ نگر جا رهواسي
- وڃايل ڳوٺ جي ڳولا
- ڳوٺ جون ڳليون
- ڪـــاش ڪــوئي ڄاڻي سگهي
- زندگي آهي ٽڙيل رابيل جان
- زندگي ماءُ ڄڻ ڪا ماٽيلي
- زندگي
- ديوداس
- اُجاڙ
- نٽهڻن جو مسافر
- پرين تو پڄاڻان
- تون تون آهين، مان مان آهيان
- ڄام شوري نه وڃ
- سياري جو وسڪارو
- سو ديس مسافر منهنجوڙي
- فاصلا
- ساڀيائن جي اڱڻ تي
- سوال.....؟
- بندوقن جي ٺاٺا
- والار
- شهيد دودو سومرو
- شهيد دولهه درياهه خان
- شهيد مخدوم بلاول
- شهيد شاهه عنايت
- جنرل هوش محمد شهيد
- شهيد روپلو ڪولهي
- شهيد هيمون ڪالاڻي
- ديس جو ڌراوڙ
- اُڃَ جو پَنڌُ
- سنڌ ساڳي آهي؟
- خوف
- سرنهن جو ڦولار
- ڊپ
- فيصلو
- تو بنا او پرين!
- جلا وطن
- تند، ڪٽارو، ڪنڌ
- احساس
- سِنڌُو
- هاريءَ جيوت
- يــــاد
- ڪاري رات
- سڪل وڻ جون ٽاريون
- جنم جنم تائين
- غربت
- ساٿ جي نانءِ
- آوازن جا چهڪ
- اسان جي جنگ جاري آ
- خانه بدوش
- جانور
- انقلاب
- فطرت
- آمريت
- آپگهاتي بمبار
- قومي سوال
- پــريــــن
- انقلابي رومانس جو شاعر فيض احمد فيض
- او ڀٽائي ڀٽ ڌڻي، توکي سلام
- غزل
- سپنو سپنو، گلاب وانگي آ
- سنڌ تنهنجون عاشقيون جاڳي پيون
- هر گہڙيءَ جو گهاءُ، ٿو ماري وجہي
- شهر راڪاس ٿي ويو آهي
- جيون جي چؤواٽي تي، آءٌ تنهنجي ڪارڻ آيو هان!
- جيون جهڙو زهر جا ڍُڪ
- اَوٽ ۾ جيڏيون خطائون
- آءٌ وڃايل صدين کان ٿو پاڻ کي ڳوليان صحرا ۾
- رات جي سانت کي يار ٽوڙي ڇڏيو
- ڳاڙهي رت جو پِيلو رنگ
- اوچتو اوچتو، مِليس هُن سان
- ٽياس ٽنگيون سُندر سوچون
- اڙي وقت توتي هزارين ميارون
- نه ڪو چيٽُ پنهنجو، نه ڪائي ڪَتي آ
- وايون
- ڪنهن جي ڪاڻ الائي!؟
- تون نه آئين اڃا
- ڄڻ ڪا رُت بسنت جي
- ڪهڙي آهي زندگي
- سج پهاڙن اوٽ ۾
- سمنڊ ڪناري ماڻہن ميلو
- ٿرٿلي ۾ ٿر
- ٽياس ٽنگيل چؤواٽن تي
- هو جو پوڙهو جہور
- جيون جڳ منجہان
- بيت ۽ هائيڪا
- بيت
- هائيڪا
- گيت
- تون ڇو مون کان ڏور
- سنڌ منهنجي امان
- او جيون ساٿي- موٽي اچ تون
- ڀــاڳـلـيءَ جـي نـالـي
پاڻ سان ئي
پيار آهي
ڇو؟
انهيءَ لاءِ
جو.
دنيا جنهن انسان کان
نفرت،
ڪئي آ.
مون ان انسان سان ئي.
محبت
ڪئي آ.