سفرناما

مور ان ملائيشيا

”مور اِن ملائيشيا“ ڏاڍو دلچسپ سفرنامو آهي ۽ اِهو هڪ شاعر جي اک جي ماڻيل مشاهدن جي نتيجي ۾ لکيو ويو آهي ۽ شاعر جي اک عام اک کان ڌار هُجي ٿي، ان ڪري سفرنامو بہ هڪ منفرد ۽ دلچسپ سفرنامون آهي. مور ساگر جو هي سفرنامو نہ رڳو تاريخي جڳھين جو پس منظر رکي ٿو، پر انساني روين جي ڇنڊ ڇاڻ سان گڏ مور ساگر جي داخلي ۽ خارجي احساسن جي اظھار جو ذريعو بنيل بہ نظر اچي ٿو.
  • 4.5/5.0
  • 381
  • 83
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • مور ساگر
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book مور ان ملائيشيا

پورونا اسان کي خوب کارايو

هاڻي سج به آسمان تي لالاڻ لڳائي لھي وڃڻ جون تياريون ڪري رهيو آهي ۽ هيڏانھن ساين ساڙهين وارين سانورين ماني کارائڻ جي تياري ڪئي. جھاز جي سيٽ اندر سائيڊ کان ٽري نما سيٽنگ ٿيل آهي، اها فولڊنگ کولبي ته ڄڻ اڳيان ننڍڙي ٽيبل رکجي وئي. جنھن تي سڀ ڪجهه لڳائڻو هو، اُن کان پھرين هڪڙي سانوري هڪ ٽري ۾ وائيٽ ڪلر جا اُٻاريل ٽوال (تُوليا) کڻي آئي، جيڪي سڀني کي ڏيندي وئي، هٿ مُنھن صاف ڪرڻ لاءِ. ڏاڍو نرم ۽ خوبصورت احساس هيو، اُن اُٻاريل ٽوال (تولئي) سان مُنھن هٿ صاف ڪرڻ جو. پنجن منٽن کانپوءِ واپس اُها سنھڙي سانوري ٽوال (توليا) واپس کڻي وئي. ڪجهه منٽن کان پوءِ ڊنر جي تياري ٿي وئي. ڊنر ۾ گهڻو ڪجهه هيو. خان کي چيم ڏِس’81 هزارن جو مزو‘ اسان کي جنھن سانوري سنھڙيءَ ماني پي کارائي تنھن جي ڇاتي مٿان لڳل بڪل تي سندس نالو Porona پورونا پڙهيو، پوءِ به خان کي چيم نالو ته پُڇينس، خان نالو پُڇيو مُسڪرائي بڪل ڏي اشارو ڪري چيائين ’پورونا‘ وري خان ٻيو سوال ڪيس، مذهب؟ ڪِرسچن، مُسڪرائي چيائين.
پورونا اسان کي خوب کارايو، چِڪن بِرياني، روٽي، رائتو، ڪيپچر، مکڻ، ڪسٽرڊ. فروٽ ۾ پپيتو، ڇاهين، زردو، انگور، جوس امريج ۽ سپرائيٽ جو ٽِن ڏنائين، سڀ ڪُجهه کائي پي ڏٽ ٿياسين ته وري ٻي هوسٽس به خدمت لاءِ حاضر ٿي، هيءَ هوسٽس رنگ ۾ ڳوري، بدن ۾ ٿوري ڀريل، لڳي ٿو شادي شده آهي، خان کي لڳي ٿو جھاز وارو ڊپ هاڻي لَھي ويو آهي، همراه سمجهي پيو سيراڻي واري گاڏي ۾ ويٺو آهيان. هِن کان به پُڇيائين ڪھڙي مذهب جي آهين؟ ’ٻُڌ‘، ’ٻُڌسٽ‘ چَپَن تي مُسڪراهٽ آڻيندي جواب ڏنائين.
پرفيومڊ ٽشو مليا، اُنھن سان هٿ مُنھن صاف ڪري ويٺاسين، ٿوري دير اسڪرين تي وڊيو ڏِٺيسين، پوءِ خان چيو هاڻي چانھه پيئڻ جو موڊ آهي. سانوري ڪرسچن هوسٽس کي پاڻ ڏي اچڻ جو اشارو ڪيوسين. آئي،
چيوسين: چانھه ته ڪا چاهه ڀري پيار.
’what‘
، Tea Plz،
ok،
مُسڪرائي هَلي وئي، چانھه کڻي آئي پيتيسين، خان کي چيم اسڪرين تي ڏِس ڪِٿي پھتا آهيون. ڪولمبو جي ويجهو پھتا آهيون، خان اسڪرين ۾ ڏسندي چيو. پر هن وقت به اسان جو جھاز يارهن هزار ميٽر بُلندي تي اُڏامي رهيو آهي. مون مٿان بيگ لاٿي هيٺ، ڪيمره ۽ ڊائري ڪڍيم پريان دروازي طرف بيٺل ملازم آڏي اک ڪندو هليو آيو، پوئين سيٽ تي ويٺو. آئون ته سمجهي ويس همراه غلط فھمي ۾ آهي. آئون ته ڊائري کولي لکڻ لڳي ويس، خان اُٿي وڃي پويان ويٺل ملازم سان ڪمپني ڪئي. ڇو ته بزنس ڪلاس ۾ ڪجهه سيٽون خالي پيون هيون. اسين چند مسافر هئاسين. خان هن همراه کي سنڌ ۽ سنڌ جي ڪلچر بابت اهڙو ته ليڪچر ڏنو جو همراه ٻائو ٿي ويو، ۽ خان کي پنھنجو وزيٽنگ ڪارڊ ڏيندي اِها آفر پُڻ ڪيائين ته ملائيشيا مان واپس اچو ته ٻه ڏينھن سريلنڪا ۾ Stay ڪجو ۽ مونسان رابطو ڪجو، اوهانکي ڪمپني ڏيندس، ۽ گائيڊ پُڻ ڪندس.
هُنَ ڀَرِ سُيِمَ هاڪَ، سُتي سَنڀارَنِ جِي،
مَحَبّتِيَ مِھارَ جي، چَڙنِ چورِئا چاڪَ،
اُنِين جِيَ اوطاقَ، وَڃڻُ واجِبُ مون پِئو.
(شاهه)
هاڻي اعلان ٿيو ته مسافر پنھنجي پنھنجي سيٽن تي سِڌا ٿي ويھن ۽ چيلھه سان بيلٽ ٻَڌن، چند منٽن ۾ اسان ڪولمبو هوائي اڏي تي لھڻ وارا آهيون.