پُـــتــرا جايا ڏي پَــنـڌ
بيگ ڪُلھي ۾ وجهي، ڪئميرا کڻي روانا ٿياسين، خان کي چيم ادا اِهو نقشو هٿ ۾ رکجان، متان پُترا جايا جي بجاءِ ڪنھن ٻي پٽَ هلي پئون، پوءِ ورڻ جون واٽون وِساري ويھون،
سري پتالنگ اسٽيشن تي آياسين، ٽرين آئي چڙهي ويٺاسين، بندر تاسيس تي لٿاسين، ٿورو اڳيان پنڌ هلياسين، رستي ۾ هڪڙو فنڪار بيٺو هو طفيل سنجراڻي ٽائپ، باجو ۽ ڪپڙا رنگ رنگيلا، وات ۾ واڄو ۽ هڪ هٿ ۾ گٽار، رستي جي هڪ پاسي بيھي پنھنجي ڌُن ۾ لڳو رَهيو، اسان به ساڻس گڏ فوٽو ڪڍرايو ۽ سندس ٻانھن ۾ ٽنگيل ٿانوَ ۾ ڪجهه رنگيٽ وڌاسين، پوءِ اڳتي وڌياسين.
KLi ايڪسپريس آئي، اُن ۾ چڙهي اچي پُتراجايا لوڪل بس اڏي تي لٿاسين، هِتان کان وري لوڪل بسون شھر ۾ کڻي ٿيون وڃن. نالو لوڪل آهي، پر سيراڻي، ڊگهڙي يا ڀڳڙا ميمڻ ويندڙ بسون بلڪل ناهن، هي ڪراچي ويندڙ اي.سي ڪوچن جھڙيون آهن.