سفرناما

مور ان ملائيشيا

”مور اِن ملائيشيا“ ڏاڍو دلچسپ سفرنامو آهي ۽ اِهو هڪ شاعر جي اک جي ماڻيل مشاهدن جي نتيجي ۾ لکيو ويو آهي ۽ شاعر جي اک عام اک کان ڌار هُجي ٿي، ان ڪري سفرنامو بہ هڪ منفرد ۽ دلچسپ سفرنامون آهي. مور ساگر جو هي سفرنامو نہ رڳو تاريخي جڳھين جو پس منظر رکي ٿو، پر انساني روين جي ڇنڊ ڇاڻ سان گڏ مور ساگر جي داخلي ۽ خارجي احساسن جي اظھار جو ذريعو بنيل بہ نظر اچي ٿو.
  • 4.5/5.0
  • 381
  • 83
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • مور ساگر
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book مور ان ملائيشيا

اوهان وٽ وقت ڪِٿي آهي

خان ٿو چوي يار سائين کان پُڇ ته ڪِٿي مساج سينٽر آهي ته مساج ڪرايون، ٿڪ لھي، سائين آيو پُڇا ڪئيسن ته سائين ٻُڌايو کوڙ آهن مساج سينٽر، پر اوهان وٽ وقت ڪِٿي آهي. ڪُجهه خريد ڪري وٺون ۽ وري به اُٿياسين، ڪجهه نه ڪجهه وٺڻ لاءِ پرفيوم جي دُڪانن تي وياسين، گهڙين جي دُڪانن تي، بس رُڳو گهمي ڦِري وقت وڃايوسين، ورتوسين ته ڪجهه به نه، ڪجهه سمجهه ۾ آيو ئي نه ٿي، ها باقي ٻه جملا جن جو شروع کان ئي استعمال ٿيندو رهيو، پر هر هر لکان نه پيو، هِتي تقريبن اسان جو واسطو مرد دُڪاندارن سان گهٽ ليڊيز سان وڌيڪ ٿي پيو، هتي آهن ئي ليڊيز 80% ليڊيز آهن هر ڌنڌي ۾، سو هڪ ته ڪنھن کي نخرا ڪندي ڏِسون ته خان چوي ’واهه چانڊيا تنهنجي لئه‘، ٻيو ته هو اسانکي نه سمجهن اسان هُنن کي نه سمجهون ته پوءِ خان چوي ’ظفر خاصخيلي کي سُڃاڻو‘ اُنھيءَ سلام ٿي ڏِنا اِهي ٻئي جملا سڄي سفر ۾ اسان استعمال ڪيا.
سائين انعام آيو پڇيومانس سائين ڏيو خبر ڪجهه سمجهه ۾ آيو يا اسان وانگر خالي گهمي ڦِري آيا، بس ڪجهه ورتو آهي. چيوسين سائين هاڻي اسين ته صفا ٿڪجي چُور ٿي پيا آهيون. ٽوڪ ڪندي چيائين جوان لڳا پيا آهيو آئون به ته اوهان سان گڏ پيو هلان، چيم سائين برابر پر تنھنجي پيرن کي هي پنڌ ساريل آهن، اسان لاءِ سڀ راهون، رستا نوان آهن، فرق ته پوي ٿو. اڃا ڪُجهه گُهمي ڦِري وٺو، پوءِ وڃجو، خان چيو يار لڳي ٿو پاڻ اهڙي ئي ٿڪاوٽ کڻي هلي فليٽ تي سُمھنداسين.
سائين هاڻي هلو فليٽ تي فريش ٿي ڪجهه گهڙيون آرام ڪري پوءِ ٿا رهيل شاپنگ ڪريون، آياسين ڪجهه گهڙيون آرام ڪيوسين، وقت به گهڻو گذري چُڪو هو، خان چوي هاڻي هل ته هلون، چيم خان هاڻي اِها حسرت دل ۾ ئي دٻائي رک جو وقت پاڻ وٽ بلڪل به ناهي بچيو اڃا ته ڪُجهه ورتو به ناهي ۽ 10 وڳي شھر بند ٿي ويندو، صبح 8 وڳي کان پھرين پاڻ کي ملائيشيا ڇڏڻو پوندو.
خان چانھه ٺاهي جيڪا پي نڪتاسين شھر ڏي، پر ڪنھن شاپنگ سينٽر نه وڃي سگهياسين بس ٿورو گهڻو هيڏانھن هوڏانھن گهمي ڦِري هڪ هوٽل تي وڃي ويٺاسين، ماني کاڌيسين، تيستائين وقت به ٿي ويو شھر بند ٿيڻ جو، پوءِ وري به واپس آياسين فليٽ تي ۽ چيوسين هاڻي هلي ڪولمبو مان ڪجهه وٺنداسين.