سفرناما

مور ان ملائيشيا

”مور اِن ملائيشيا“ ڏاڍو دلچسپ سفرنامو آهي ۽ اِهو هڪ شاعر جي اک جي ماڻيل مشاهدن جي نتيجي ۾ لکيو ويو آهي ۽ شاعر جي اک عام اک کان ڌار هُجي ٿي، ان ڪري سفرنامو بہ هڪ منفرد ۽ دلچسپ سفرنامون آهي. مور ساگر جو هي سفرنامو نہ رڳو تاريخي جڳھين جو پس منظر رکي ٿو، پر انساني روين جي ڇنڊ ڇاڻ سان گڏ مور ساگر جي داخلي ۽ خارجي احساسن جي اظھار جو ذريعو بنيل بہ نظر اچي ٿو.
  • 4.5/5.0
  • 381
  • 83
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • مور ساگر
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book مور ان ملائيشيا

پاڪستاني نه باقي هر ملڪ جي ڪرنسي هلندي

ايئرپورٽ وڏو ۽ خوبصورت آهي، ڪُجهه اڳيان وڌياسين، مٿي چڙهياسين، اڳيان هڪڙي بُڪ شاپ تي وياسين، جنھن تي ڪتاب ڏِٺاسين ڪتاب ته ڪو به نه ورتوسين نه ئي ڪو اسانجي ڪم جو هو. باقي فوٽوگرافي ڪئيسين ۽ وڊيو ڪِلپ رڪارڊ ڪياسين.
هن ايئرپورٽ کي ”بندرا نائيڪي انٽرنيشنل ايئرپورٽ“ چيو وڃي ٿو. جيڪو سريلنڪا جو پھريون وزيراعظم هو. سندس قتل کانپوءِ سندس زال ”سري ماؤبندراهه نائيڪي“ سريلنڪا جي وزيراعظم ٿي، جيڪا نه رڳو سريلنڪا، پر دنيا جي پهرين عورت وزير اعظم هئي. هي ايئرپورٽ ڪولمبو ۾ آهي، پر ڪولمبو شھر ۽ ايئرپورٽ جي وچ ۾ تقريبن ٽيھن ڪلوميٽرن جو فاصلو ٻُڌايو ٿو وڃي ۽ ڪولمبو، سريلنڪا جي گادي جو شھر آهي. ڪولمبو جي آبادي لڳ ڀڳ نوَ 9 لک آهي.
سريلنڪا جي رهندڙن ۾ سنھالين جي اڪثريت آهي، هِتان جو مذهب ٻُڌمت آهي. جيئن ايئرپورٽ ۾ اندر اچبو ته گوتم ٻُڌ جي وڏي تصوير سامھون نظر ايندي. جتي اسان تصويرون پُڻ ڪڍيون.
هِتي آبادي جي لحاظ کان ٻُڌمت مذهب 69 سيڪڙو، هندو 15 ۽ مسلمان فقط 9 سيڪڙو آهن. عيسائي به آهن، جيڪي مسلمانن کان به گهٽ آهن، جن جي آبادي 8 سيڪڙو ٻُڌائي وڃي ٿي. هي مُلڪ سُکين ستابن ملڪن ۾ شماريو وڃي ٿو، زراعت توڙي معدنيات ۾ پُڻ پاڻ ڀرو آهي. گرم مصاله، چانھه، چانور، رٻڙ ۽ ناريل گهڻي تعداد ۾ ٿيندا آهن ۽ ٻين مُلڪن ڏانھن پُڻ ايڪسپورٽ ڪيا وڃن ٿا. هتي جي معدنيات قيمتي پٿر ڪيٽس آئي، ٽوپاز، مون اسٽون، سفائر، ذرقان ۽ ريڊ روبي دنيا ۾ مشھور چيا وڃن ٿا. هِتي جي ڪرنسي روپيو آهي روپئي ۾ 100 سينٽ ٿين.
هڪڙي عجيب ڳالھه ٻُڌايان ته اسان جڏهن اُنھن سانورين سنھالين ڇوڪرين کان پُڇيو ته پاڪستاني ڪرنسي ڏيون ته فوراَ َ چيائون ’No پاڪستاني ڪرنسيءَ نه باقي ڪنھن به مُلڪ جي ڪرنسي هلي ويندي‘. پوءِ اسان رنگيٽ ڏِنا، جيڪي اسان وٽ هئا. پر اسانکي اسان جي پياري ملڪ جي ڪرنسي سان اهڙو سلوڪ ڏِسي ڏُک ضرور ٿيو. سريلنڪا جھڙو مُلڪ جنھن جي ويزا فِري هوندي هُئي، اُتي ايئرپورٽ تي ئي ويزا وٺي سگهبي هُئي، ماڻھن کي وڏيون سھولتون ۽ سستايو فراهم ڪندا هُئا جيئن ٽوئريسٽ اسانجي مُلڪ کي اهميت ڏين، اسان جي مُلڪ ۾ تفريح حاصل ڪن، گُهمڻ ڦِرڻ لڳن. اڄ اُهو مُلڪ به چوَي ٿو ته پاڪستان ڪرنسي نه باقي ڪنھن به مُلڪ جي ڪرنسي هلي سگهي ٿي. ڇو؟ آخر ڇو؟ !!!
ٻُڌو اٿم ته سعودي عرب ۽ ڪُجهه ٻين مُلڪن ۾ پُڻ پاڪستانين سان ڏاڍو خراب سُلوڪ ڪيو وڃي ٿو. اِن صورتحال پيدا ڪرڻ ۾ هٿ عام ماڻھوءَ جو هُجي يا حڪمرانن جو، پر ڀوڳي وري به عام ماڻھو ئي ٿو.