خانه بدوش
۽ ڪليسائن مان گهنڊ گڙن ٿا،
اسين ڪنهن جي مرتئي تي ڪريون ماتم.
اسان لاءِ عيد ۽ ڏياريون،
جهنڊن جي ڇانوَ ۾ نعرا،
ڪير ڄاڻي
اسين ڪنهن جي ڦاٽل خوابن جون چَتيون آهيون.
مٿي آڪاس، هيٺ ڌرتيءَ تي
درد ڪهڙي جي مٽي آهيون،
جنهن سان نه آ ڪنهن جي مِٽي
جنهن سان نه رشتن جون ڳنڍيون.
پنهنجي گهران ئي چوائنٺ تان ڌڪيل،
اسان جا خواب اوجاڳن جي نذر ٿي ويا،
وڏا طوفان نيڻن ۾ اٿي دٻجي ويا ڪيئي.
ڇا
اسان تقدير جي جلندڙ سدا ڪشتين ۾ سوار آهيون؟
پُڇي ڪو ئي ته ڇا آهي؟
ڏسي ڪوئي ته ڇا آهي؟
اسين ڪنهن شهر جا، ڪنهن گام جا،
تاريخ جي چچريل گهٽين جي موڙ تان
اسان جا نانءَ ڪيئن مِٽيا؟
اسان جو روڄ ۽ ماڻا،
اسان جو پيار پرچاڻا،
اسان جي ٽهڪ تي فتويٰ،
اسان جي روڄ تي بندش،
اسان جا ڏينهن ۽ راتيون،
اسان جا درد ۽ باتيون،
اسان جا خواب برباديون،
اسان پنهنجي پڇاڻي کان اڳي
جهنم ۾ ڇو ڌڪيا ويا آهيون؟
ڪير ڄاڻي
درد ڪهڙي جي مٽي آهيون؟
ڪنهن جي ڦاٽل خوابن جون چتيون آهيون؟
ڇو دربدر آهيون؟
*********