هاري
زخمي خواب لڇي ٿو.
پوئياڙيءَ جا پاڇا هن کان
ڏور اڳاهان،
ڪاٺيرن جي گام جيان،
اوجهڙ مان ڀٽڪي،
پنهنجو انت لهن ٿا.
هو سورج ڏي تاڻي ٿو،
زخمي ڀونئر جيان ،
۽ هر لڦ پگهر سان ڌوئي،
هر جي اوڙ وٺي نڪري ٿو.
پنهنجا ٽهڪ مروٽيل،
وونئڻن جي کيڙيءَ ۾ گُهوري ٿو.
هر ناڙيءَ ۾ ٿو نيڻ وڇائي،
هر ٽاريءَ تي ڪو سپنو سپنو جهومي ٿو،
آئيندي جون مرڪون من ۾ لائي،
گهر موٽي ٿو،
ڪجهه سوچي ٿو.