پوترتا
ٽڙي آ ٽانگر گلن ڦلن جي،
يا چنڊ ڌرتي چمي وتي آ.
هي ننگ پوتر ۽ ننگ مايا،
جوان دل تي ڪئين اميدون،
ٽڙي پيون هن،
سوين وفائون جڙي پيون هن،
۽ پيءُ دل تي هزار طوفان
چڙهن لهن ٿا،
لهن چڙهن ٿا،
زخم زخم تي ٻه چار بوندون،
هر رات ٽاڻي سڪي رجن ٿيون.
ٻه چار ماڻهو بکين ڪتن جيان،
کڙهه مٿان هي نگاهه اوتون
وري وري دل ٻري ٺري ٿي.
اڃا به هيڻن هڏن مان کرٽو
نپوڙجي ٿو.
سڄي سڄي رات هي نگاهون
کڙهه ڪنڌيءَ تان،
اڏار جي ٿي ڪا جهار
ٻاجهر جي ڄڻ سنگن تان.
اڪيلي ڌيئر منهه ڇپر ۾،
ڏکي حياتي بکن جا ڏنڀڙا،
زخم زخم تي ٻه چار بوندون،
هر رات ٽاڻي سڪي رجن ٿيون.