هڪ رات جي ڪهاڻي
ڪا گهڙي اتساهه لاءِ تارا کڙيا،
چنڊ هو روئندو رهيو،
چاندني لڙڪن جي چادرجيان، اڳيان
۽ هو دري کان ٻاهر ڪنائيندو رهيو
ٽٽيهر جي شور تي
رات جي سانت الائي ڪيئن ٽٽي.
هن چيو
کڙکٻيتا اوندهه کي مات ڏيندا
اکين جي آڳر تي چاندني جڏهن لڙڪن جي چادر اوڍي ايندي
تڏهن ملنداسين.
ڪو نقاش
خوابن جي معنائن کي تراشيندو، جڏهن
پاڻ ملنداسين
اها رات به الاءِ ڪيئن هئي؟
تارا کڙيا
پنبڻين ۾ اٽڪيل ڳوڙها سڪا.
رات ڀر نگاهن ۾ تصويرون تراشيندي
هن جي اک الاءِ ڪيئن لڳي.
۽ پوء هوِ
جڏهن صبح جي آبشارن مان وهنجي نڪتو
هن چيو
خواب هو، تون هئينءِ، مينهن هو
۽ آئون پوپٽن جي پويان ۽ ڀنڀوريون
پنهنجي ٻاروتڻ کي ڳوليندو ئي رهيس،
ٻا تائيندو ئي رهيس
ان لمحي آئون الائي ڪيئن هئس؟
باک ڦٽي هئي تنهنجي هٿن تي لڳل مينديءِ جيان
خواب کي ڪير چئي ايندو نه ڪر؟
دل جي شفاف ڍنڍ تي ائين تڙڳندو نه ڪر
تارا کڙندائي رهن ڇاهي
کڙکٻيتا اڏامندائي رهن ڇاهي
زندگي روان دوان ئي رهي
چنڊ ۽ چاندني رهن سدا
موت الائي ڪيئن هوندو؟
شل خواب ماڻيندا ئي رهون،
ائين ئي کلندا رهون
******